Άτιτλο

Πως μοσχοβολά η νύχτα
σαν συναντιουνται δυο ρόδα σε ένα στόμα
Άναψε φεγγάρι .. γεννιούνται καρδιές!

Θάλασσα η αγάπη

Άρχισε να μαζεύει τα πέπλα της
Ένας Αύγουστος ξεδίπλωνε τα ασπρόρουχα του
Τα λευκά της άλογα , παιδιά που συνέχιζαν το παιχνίδι
Το αστέρι της στραφτάλιζε στη ζεστασιά της άμμου
σε έναν μονόλογο που άκουγε η σιωπή
'' Τίποτε δεν τελειώνει αν δεν το πει η ψυχή''
Θυμάσαι το τραγούδι μου ρώτησε
Το κέντησαν κοχύλια που μέσα μου μεγάλωναν
κι εσύ ψαράς στα ακριβά μου κοράλλια
Η βάρκα σου στα βουνά και στα λιβάδια μου πλάγιασε
κι εγώ κουβαλητής σου πόσα όνειρα φύλαξα
Σ ακολουθώ χωρώ στο αχνάρι σου ζεστό βήμα
πνοή σου να κυβερνάς τον άνεμο,
γιαλός και ξαποστάσι στις φουρτούνες σου
Μια χούφτα βότσαλα να κουδουνίζουν οι χαρές σου
στα αρμυρίκια ο ανθός να ζωγραφίζει ο ουρανός
κι από το θηλή σου το φως να σαι ήλιος φωτεινός
Τι κι αν αλλάζει η εποχή ..
Ατέλειωτη θάλασσα η αγάπη κι απ τα νερά της
κείνος που εχει πιει βρίσκει στο στέρνο αστείρευτη πηγή!

Άτιτλο

Τρεις ηλιαχτίδες 

αγάπη , ψυχή ,καρδιά

τι άλλο να γεμίσει

ο δρόμος φως!

Δίxως λέξεις

Κάποια φορά 

θα έρθω δίχως στόμα

γυμνός κωπηλάτης ψυχής 

μονάχα με μια κούπα νερό

να ξεδιψά η λίμνη 

μια ρίζα του δέντρου θα είμαι

ένα λουλούδι 

ένα περιστέρι το κεφάλι μου 

θα τρέχει στο νόημα

ένα μοβ 

να ροδίζει γλυκά το φως

κι εκεί στο κενό 

θα αφήσω το φως των κρίνων 

λευκό μαργαριτάρι 

να φυλά το στόμα της ηλιόπετρας

να γεννηθεί το κόκκινο πουλί !

Πιρόγες φωτιάς

Κι είδα τις πιρόγες να ανάβουν
τις φωτιές του ουρανού
τα άστρα κύμα καρδιές να ζώνουν.
Γλάρους να νανουρίζουν τ ανέφελα
στην αγκαλιά των τραγουδιών
ρόδα πα στο φουρό του ανέμου
Παίξε σιωπή γλυκά φυλάει η μουσική !

Ένα μικρό ηλιοβασίλεμα

Κάθε όμορφη στιγμή
μοιάζει
με ένα μικρό ηλιοβασίλεμα
όσο γρήγορα κι αν χάνεται
πεθαίνει μόνο αν ..
δεν αντέχει στο βλέμμα
της ψυχής !

Νότα μουσικής

Κι αν την πλήγωσαν οι καιροί
την μίσεψαν μικροί Θεοί
αν σε ένα βράχο κατοικεί
η ηχώ της γίνεται τ άνεμου πνοή

κι αν την κουρσέψαν κεραυνοί
στ αμπάρι αν έμεινε κλειστή 
λάφυρο δίνει την ψυχή 
πετά σαν λεύτερο πουλί

δεν είναι η αγάπη 
μάτια μου
πόνημα που γερνάει
είναι 
μια νότα μουσικής 
που πάντα
τραγουδάει !

Ονειροπόλοι στις αρένες

Κι είπες τον άνθρωπο ζητιάνο 

την πόρνη λάσπη και ντροπή 

ένα πρεζόνι πρώτο πλάνο 

κι εσύ τον βάφτισες κιοτή 

Το τσιγγανάκι που πεινούσε 

το πες ξυπόλυτη γυφτιά 

την προσφυγιά αέρα που διψούσε 

την πότισες χολή βαθιά 

Είπες τη χλόη πρασινάδα 

σκουπίδια ρίχνεις και γυαλιά

που να δαγκώσει η αχιβάδα 

που στέγνωσε μες τα νερά 

Κριτής κι απένταρος ληστής 

με άδεια τσέπη ανθρωπιάς 

πως να λιγώσει ο αέρας 

την ύλη μόνο που φοράς 

Δεν σου ανήκω σάπιε κόσμε 

είναι η αλμύρα σου φωτιά 

μπαίνω με φίλους στις αιώρες 

που χουν ψηλά την ομορφιά 

Κελάηδημά τους είναι αηδόνια 

κι από τα χρόνια τα παλιά 

ρίχνουν χρώμα στη εικόνα 

κι η όαση φύτρα της εχει τα ιερά 

Εμείς μεθούμε με τις νότες 

πίνουμε δίκοπο κρασί 

ονειροπόλοι στις αρένες 

και της φλογέρας τραγουδοποιοί 

Σπόρους θα ρίχνουμε στις μπόρες 

να χει η ρίζα το φιλί 

κι όπως απλώνουμε τα χέρια 

πετούν ψηλά οι Γερανοί!

Κρίκοι

Να γυρίζεις το ποτάμι στο χώμα
και πάλι από την αρχή να τρέχει
Έτσι που να χουν τα παιδιά
την σκάλα της άνοιξης
κι εσύ φεγγάρι να τα αγκαλιάζεις
παίζοντας αθώα τα αστέρια
στα δάχτυλα της μιας παλάμης
Εκεί που κανένα δάχτυλο
δεν ξεχωρίζει παρά μόνο
στο φως του ήλιου
στις φτερούγες του
καρφιτσωμένο κυλά
της αγάπης το χρώμα !

Αμέτρητο μίλι

- Πόσο χρονών είναι το φεγγάρι;

- Πόσες φορές μου χαμογέλασες;

  

    αμέτρητο το μίλι της καρδιάς 

    Αγκάλιασε με 

 σε λίγο θα γεμίσει η αυλή του 

 από παιδιά των άστρων !

Διάφανο φως

Ανάμεσα στο λευκό ιστό της

και στα κλαδιά 

που γέννες λουλουδιών προσμέναν

φτερούγισαν γυμνοί οι χτύποι της 

Οι ανάσες της λεύτερες 

αχτίδες στο ξέφωτο

Διάφανες οι φλέβες γεμάτες φως 

φύτρωναν στις πλάτες 

Στα στήθη φυσούσε ο άνεμος 

γλυκός πυρετός 

στο βλέμμα της αγάπης

και πως να χωρέσει 

ένας τόσο δα ουρανός  

στο πέταγμα της !

Κόκκινο σημάδι

Όσο ο χρόνος 

έπαιζε με τις πληγές μου 

μετρούσα τους σταλακτίτες

που έβγαζαν στον ήλιο 

Μια κόκκινη μπάλα 

αιμοδότης στη γη μου 

κι έγινα φως!

Θάλασσα

Όταν όλα κόπασαν
ακούγονταν το τραγούδι της
γλυκό μεσημεριάτικο
γεύμα αλμύρας
ζεστόψωμο και λιοπύρι
στη χούφτα του καλοκαιριού
Στο μπλε της να κοιμηθώ
και να ξυπνήσω κοχύλι του ουρανού
μονάχα γιατί ανάμεσα στους τόπους
των ανθρώπων
γεννιέται τ απέραντο αμπέλι
κι οι ρόγες του κόκκινο κρασί
μέθη κι απάνεμο νησί !

Στα βήματα της αγάπης

Τόσα χιλιάδες χρόνια κουβαλούσε πάνω της 

τούτη η γλυκιά γιρλάντα της προσμονής .

Πυγολαμπίδες που γυάλιζαν το σκοτάδι να λαμπυρίσουν

τα πρωινά της αυγής, ζεστές κουδουνίστρες των χτύπων 

που αράδιαζαν την φωνή τους τροχιά την τροχιά 

να χουχουλιάσει το πρωτοξύπνημα του αυγερινού,

αναπνοές που χύνονταν στα φύλλα της θάλασσας

να βγουν σημάδι στη στεριά της Ιθάκης ,

και κείνα τα πολύχρωμα αερόστατα πως τον αέρα τους γύριζαν

ανάμεσα στα λευκοσυνεφα και το φεγγάρι

Τα πόδια του συνάντησαν το χορτάρι του λιβαδιού της

Οι παπαρούνες της γλυκοφανέρωσαν το χυμό τους

στα δυο μελιά άστρα που αντάμωσαν καταμεσής του μεσημεριού

Ξεπήδησε η λαχτάρα της αγκαλιάς απ το ξενιτεμένο παράθυρο

Κι άνθιζε στο κατώφλι της αιωνιότητας . Αθάνατο το φιλί σαν δυόσμος

άπλωσε τη θηλή του να βυζάξει το στόμα τη ζωή .

Μια στιγμή μια τοσοδούλα αραχνοΰφαντη στιγμή πότιζε το αέναο

στο δρόσο της γης. Τα μάτια του γέμισαν περιβολάρηδες της γεύσης

Το βλέμμα της ξεχείλισε μύριους κήπους αγριολουλουδιών .

Πόσα νυχτέρια από λυχνάρι σε λυχνάρι άναβαν την φωτιά της αγάπης τους

Τόσα χαράματα που ξεμυτίσαν μονάχα σαν τέντωναν τα χέρια να ακουστεί

ο ήχος της από κλαρί σε κλαρί να φτάσει στην κουπαστή του καιρού

Κι αυτή σαν άλλο ηφαίστειο έριξε τη λάβα της σε διπλό ποτήρι έρωτα .

Ερωτεύτηκε η φλέβα τον χτύπο κι αντικριστά ο οργασμός της θάλασσας

Να τανε άραγε απλή μετάφραση ενός κειμένου που τόσο άργησε να ρθει ;

ή μήπως το απρόσμενο που κυοφορούσε τη γέννα τους πλέκοντας το ασημί

σε χέρια νιότης . Και πώς να περιγράψεις το θάμα .

Αντάμωσαν τα δάχτυλα χελιδόνια έγιναν και πλούτισαν φτερά .

Ο ουρανός δικός τους . Βαθύ το πέταγμα το ταξίδι ξεκίνησε

η κλωστή στην ανέμη της. Καλώς ήρθες αγάπη !  

  

Πέρασμα του ρόδου

Βαθύς που είναι ο δρόμος 

κι όσο σκαλίζω τις αυλακιές του 

θηλάζουν κρινολούλουδα 

Σαν που να γεννήθηκε 

το πρώτο ποίημα 

φεγγαρολουσμένο 

στη φασκιά της καρδιάς

και πως στραφταλίζει

το πέρασμα του ρόδου

Πόσο σου μοιάζει  !

Ουράνιο τόξο

Να κοιτάζεις

απ το παράθυρο της ψυχής

Ο κόσμος ζωγραφίζει

τον κόσμο

Άσε τα χρώματα να κυλήσουν

ξέρουν που πάνε 

μυρίζει δυόσμο το φιλί 

της θάλασσας

Τόσοι όρμοι χαμόγελου 

πως φτιάχνουν 

ένα ουράνιο τόξο!

Καθρέφτης σου είμαι και σου μοιάζω

Έλα λοιπόν έλα
να μου πεις τις χαρές τις λύπες σου
σπόγγος θα γίνω να σβήσω τις άδειες σκέψεις
Εγώ μουντζούρωνα αιώνες τα χέρια μου
με χρωματα , έσπασα με βροχές τα δάχτυλα
στις ανηφόρες που ανέβαινε η καρδιά
Μα τόλμησα .. μίλησα με τους ήχους
άδειασα τις τσέπες της ψυχής μου
στον αέρα του τίποτα και στο άδειο του πουθενά . 
Τόλμησα να με δω στον καθρέφτη παλιού καιρού
να κομματιάσω το είδωλο κι απ τα κομμάτια να φτιάξω
το κορμί μου από ένα σπόρο στάχυ
Ξαγνάντεψα τις μουσικές με όρους του βιολιού
κι απ των ματιών τις κορυφές σμίλεψα ροκ 
μπρος στις πλατείες της κιθάρας και του χαμομηλιού
Έλα και πες μου που κοίμιζες τα όνειρά σου
σε ποιο στασίδι άφησες δεμένα
άστρα και σχοινιά κι εκαψες τα φτερά σου
μη το φωνάζεις το μπορώ, πάρτο αγκαλιά και έβγα να σε δω
Σπάσε τα γυάλινα κλουβιά να δουν πινέλα τον καμβά
κι εγώ ένα άηχο νερό με δίχως στάλα
θα ακούω δίχως αλλού να τραγουδώ
Ελα και πες πως είμαι ο κανένας
κι ύστερα τράβα μια γραμμή να τη διαβάσει
η σιωπή μην τυχει και μιλήσει για όλα οσα δει .
Ελα να δούμε απ την Ανατολή πως σκάει
το πρώτο της φιλί , να σπρώξουμε τον ήλιο
σε ένα πρεβάζι αγκαλιά που χτίζουνε φωλιά
πολύχρωμα άστεγα πουλιά που χουν τροφή
αγάπη κι από ονειροπαγίδα κλέψανε την ελπίδα
να φέγγει αδιάκοπα τον κόσμο ,στης ομορφιάς
τα ασύνορα και στα άλμπουρα του ονείρου
στα διαλεχτά του έρωτα με το ανεμάκι της χαράς 
Ελα εγώ είμαι εσύ κι εσύ εγώ κι οι δύό μας ένα σ αγαπώ !

Νόημα

Κάποτε θα βρουν 
το νόημα οι λέξεις 
και τότε ω! τότε 
ένας όμορφος χορός 
γεμάτος  αισθήματα 
θα αρμενίζει 
τα φύλλα των δέντρων
τραγουδώντας 
την λαλιά των πουλιών 
στα χείλη των ανθρώπων 
Έτσι όπως γελούν 
οι άγγελοι των κρίνων !

Λιακάδα Χρυσή

Τόσο χαρούμενα που πέταξες 
στο δώμα που οι κουρτίνες άνθισαν 
στις μικρές σου πιτσιλιές καβάλησε
το αλογάκι του το μικρό παιδί που είμαι 
κι άρχισα να τρέχω στα χορτάρια 
Γιόμισε ο τόπος παραμύθια της γιαγιάς
και το γλυκό μαξιλάρι της αγκαλιάς της 
μάζεψε τις φτερούγες μου .
Φύτρωσαν δέντρα στις καρέκλες 
κι άρχισαν το κουβεντολόι 
για τα ταξίδια τους στο ξέφωτο
Οι κεραίες σου ακουστικά του κόσμου 
ζεσταίνουν την μελωδία στους τοίχους 
κι ενώ ο ήλιος καμαρώνει για το μπόι του
ψηλή που δείχνεις  με τούτη τη φορεσιά 
που διπλώνω τα χέρια μη σε τρομάξω 
Γέλιο πλημμύρισε στα στήθια μου
κι έτσι καθώς μεγάλωνα από στιγμή 
σε στιγμή σαν τατουάζ στις φλέβες
λιακάδα μου χρυσή σε είπα 
ξύπνησες τυλιγμένη στο στέρνο 
ακούμπα τα πέταλα σου να παίξουμε
Μικρός που ναι ο κόσμος ένα φιλί μου 
έσταξα κι απόμεινε η δροσιά στα μάτια σου!

Χελιδόνι

Έμελλε ένα χελιδόνι
να φτερουγίσει
για να μυρίσει άνοιξη
και γέλασε ο ήλιος
κι έντυσε τη ρίζα καλοκαίρι
να καίει στα στήθια η φωτιά !

Άτιτλο

Μη με ψάχνεις 
αν δεν είμαι 
στην καρδιά σου 
δεν είμαι πουθενά !

Αρνούμαι

Δεν θέλω να μαι in 

Θέλω να γελώ όταν γαργαλά την ψυχή μου 

ένα κουβάλημα της άμμου στα χέρια 

ενός μικρού παιδιού που αναρωτιέται 

γιατί δεν τελειώνει η θάλασσα 

κι όλο γεμίζει με νερά και χώμα

από άσπαρτη κι απάτητη στεριά 

Να κλαίω όταν ένα απορημένο του γιατί

μες τα θολά του μάτια μου κομματιάζει την ψυχή

Θέλω όταν θυμώνω ένας καθρέφτης 

να ναι εκεί να καβαλάει τη φωτιά  

που μέσα μου χτυπά να λευτερώνουν τα σχοινιά

Δεν θέλω να μαι in 

θέλω όταν θα λέω πως μπορώ 

όρκο να δένω τον σταυρό στα πράσινα λιβάδια

κι ας είναι να ακροβατώ στη γη και στο κενό 

Όταν αδυνατώ να περπατήσω στο βουνό 

να ναι στα πόδια μια κλωστή από χορτάρι πράσινο

που το κρατά της ρίζας μου το μυστικό

να μου θυμίζει το πείσμα στη στιγμή 

πως βήμα βήμα θα μάθει η δρασκελιά 

πως απ τα πόδια της γεννιούνται τα φτερά

στη ράχη της πλανήθηκαν όσια και ιερά 

μα χόρτασαν οι ώμοι του ξάστερου την ομορφιά 

Δεν θέλω να μαι in 

θέλω στο μοβ να βάφω το ξάγναντο που λαχταρώ

να ακούω μουσική σε άηχο σκοπό 

γέλιο να βλέπω όπου κοιτώ κι ας κοπώ 

στης άποψης το χνάρι και στο θολό σκοπό  

Θέλω να μην υπάρχω σαν κάτι που έμαθε να ζει 

μα ναμαι μια στάλα  που θα ονειρευεται ζωή 

ανάμεσα στο φλάμπουρο κι ενός βιολιού φιλί 

Δεν θέλω συνήθεια να χω σ αγαπώ 

μα να σπαράζει στον πιο γλυκό λυγμό 

ενα αγαπάω κι ας εχει άθεο θεό 

από άγνωστο φιρμάνι κι από βαθύ γιαλό 

Δεν θέλω ναμαι in

τσεκούρι να χω στου άδικου την πληγή

κι ένα μικρό τριαντάφυλλο στου δίκιου τη φωνή

Να κυβερνώ καράβι που χύθηκε στα φύλλα

κι ανέπνευσε του δρόσου ζεστασιά 

Πιάνο να παίζει η καρδιά κι από της λύρας τη λαλιά 

να σβήνει το αγέρι να τρέφεται η απανεμιά 

Και αν με βρίσκει η αποκοτιά η γνώση μου 

στα δάχτυλα τα λάθη να φιλά γλυκά 

Θέλω να τραγουδώ στην αστραπή 

κι ο έρωτας μου διάφανα ναναι εκεί 

σαν δίκοπο μαχαίρι και λάβδανο απο πηγή 

Δεν θέλω να μαι in θέλω να είμαι εγώ !

Να ακούς

Να ακούς αυτούς 

που δε μιλούν 

Καμιά φορά 

αγανακτά η σιωπή τους 

και κάνει κρότο 

την ώρα που φλύαρα 

περνούν τα μάτια τους 

στον ουρανό !

Ανάλαφρο τραγούδι

Και μόνο 

που συναντηθήκαμε 

φτάνει 

για να περνά ο ήλιος 

κάθε πρωί 

χαμογελώντας 

σε ένα 

λιγνό πολύχρωμο

παράθυρο 

γνωρίζοντας

το άρωμα 

το φως 

της αγάπης

κι ανάλαφρα 
να τραγουδά η θάλασσα  !

Φυλάξου

Φυλάξου μικρό μου 
γυρνοβολά 
θολός καιρός
Σκεπάσου 
να κελαηδήσει η άνοιξη !

Βαθιά ψυχή

Ομορφιά δεν είναι 
αυτό που δείχνεις 
αλλά εκείνο 
που μπορείς να μοιράζεσαι 
σκάβοντας βαθιά
ξεφλουδίζοντας τη γη 
φέτα φέτα 
βγάζοντας βότσαλα
απ το βυθό της ψυχής! 

Να μ αγαπάς

Να μ αγαπάς 
να μ αγκαλιάζεις 
να με προσέχεις 
να με κοιτάς 
να μ ακούς 
να μου μιλάς 
να μου γελάς 

και πουθενά 
ένα σ αγαπώ 

ζητάμε , ορίζουμε σταυρούς με λέξεις
ποιους κόπους να γυρέψεις; 

κι ειναι τόσο απλό 
να χαρίσεις ένα λουλούδι !

Ήρθες

Ήρθες 
κι άφησα την ανάσα μου
στην ανάσα σου 
όμορφα που κοιμήθηκες
έτσι μπόρεσα 
να κλείσω τα μάτια μου 
σκεπάζοντας σε 
με τα βλέφαρα μου 
άνοιξα την αγκαλιά
στο στόμα της αγάπης !