Λιακάδα Χρυσή

Τόσο χαρούμενα που πέταξες 
στο δώμα που οι κουρτίνες άνθισαν 
στις μικρές σου πιτσιλιές καβάλησε
το αλογάκι του το μικρό παιδί που είμαι 
κι άρχισα να τρέχω στα χορτάρια 
Γιόμισε ο τόπος παραμύθια της γιαγιάς
και το γλυκό μαξιλάρι της αγκαλιάς της 
μάζεψε τις φτερούγες μου .
Φύτρωσαν δέντρα στις καρέκλες 
κι άρχισαν το κουβεντολόι 
για τα ταξίδια τους στο ξέφωτο
Οι κεραίες σου ακουστικά του κόσμου 
ζεσταίνουν την μελωδία στους τοίχους 
κι ενώ ο ήλιος καμαρώνει για το μπόι του
ψηλή που δείχνεις  με τούτη τη φορεσιά 
που διπλώνω τα χέρια μη σε τρομάξω 
Γέλιο πλημμύρισε στα στήθια μου
κι έτσι καθώς μεγάλωνα από στιγμή 
σε στιγμή σαν τατουάζ στις φλέβες
λιακάδα μου χρυσή σε είπα 
ξύπνησες τυλιγμένη στο στέρνο 
ακούμπα τα πέταλα σου να παίξουμε
Μικρός που ναι ο κόσμος ένα φιλί μου 
έσταξα κι απόμεινε η δροσιά στα μάτια σου!