Θάλασσα η αγάπη

Άρχισε να μαζεύει τα πέπλα της
Ένας Αύγουστος ξεδίπλωνε τα ασπρόρουχα του
Τα λευκά της άλογα , παιδιά που συνέχιζαν το παιχνίδι
Το αστέρι της στραφτάλιζε στη ζεστασιά της άμμου
σε έναν μονόλογο που άκουγε η σιωπή
'' Τίποτε δεν τελειώνει αν δεν το πει η ψυχή''
Θυμάσαι το τραγούδι μου ρώτησε
Το κέντησαν κοχύλια που μέσα μου μεγάλωναν
κι εσύ ψαράς στα ακριβά μου κοράλλια
Η βάρκα σου στα βουνά και στα λιβάδια μου πλάγιασε
κι εγώ κουβαλητής σου πόσα όνειρα φύλαξα
Σ ακολουθώ χωρώ στο αχνάρι σου ζεστό βήμα
πνοή σου να κυβερνάς τον άνεμο,
γιαλός και ξαποστάσι στις φουρτούνες σου
Μια χούφτα βότσαλα να κουδουνίζουν οι χαρές σου
στα αρμυρίκια ο ανθός να ζωγραφίζει ο ουρανός
κι από το θηλή σου το φως να σαι ήλιος φωτεινός
Τι κι αν αλλάζει η εποχή ..
Ατέλειωτη θάλασσα η αγάπη κι απ τα νερά της
κείνος που εχει πιει βρίσκει στο στέρνο αστείρευτη πηγή!