Κάποια φορά
θα έρθω δίχως στόμα
γυμνός κωπηλάτης ψυχής
μονάχα με μια κούπα νερό
να ξεδιψά η λίμνη
μια ρίζα του δέντρου θα είμαι
ένα λουλούδι
ένα περιστέρι το κεφάλι μου
θα τρέχει στο νόημα
ένα μοβ
να ροδίζει γλυκά το φως
κι εκεί στο κενό
θα αφήσω το φως των κρίνων
λευκό μαργαριτάρι
να φυλά το στόμα της ηλιόπετρας
να γεννηθεί το κόκκινο πουλί !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου