Καθρέφτης σου είμαι και σου μοιάζω

Έλα λοιπόν έλα
να μου πεις τις χαρές τις λύπες σου
σπόγγος θα γίνω να σβήσω τις άδειες σκέψεις
Εγώ μουντζούρωνα αιώνες τα χέρια μου
με χρωματα , έσπασα με βροχές τα δάχτυλα
στις ανηφόρες που ανέβαινε η καρδιά
Μα τόλμησα .. μίλησα με τους ήχους
άδειασα τις τσέπες της ψυχής μου
στον αέρα του τίποτα και στο άδειο του πουθενά . 
Τόλμησα να με δω στον καθρέφτη παλιού καιρού
να κομματιάσω το είδωλο κι απ τα κομμάτια να φτιάξω
το κορμί μου από ένα σπόρο στάχυ
Ξαγνάντεψα τις μουσικές με όρους του βιολιού
κι απ των ματιών τις κορυφές σμίλεψα ροκ 
μπρος στις πλατείες της κιθάρας και του χαμομηλιού
Έλα και πες μου που κοίμιζες τα όνειρά σου
σε ποιο στασίδι άφησες δεμένα
άστρα και σχοινιά κι εκαψες τα φτερά σου
μη το φωνάζεις το μπορώ, πάρτο αγκαλιά και έβγα να σε δω
Σπάσε τα γυάλινα κλουβιά να δουν πινέλα τον καμβά
κι εγώ ένα άηχο νερό με δίχως στάλα
θα ακούω δίχως αλλού να τραγουδώ
Ελα και πες πως είμαι ο κανένας
κι ύστερα τράβα μια γραμμή να τη διαβάσει
η σιωπή μην τυχει και μιλήσει για όλα οσα δει .
Ελα να δούμε απ την Ανατολή πως σκάει
το πρώτο της φιλί , να σπρώξουμε τον ήλιο
σε ένα πρεβάζι αγκαλιά που χτίζουνε φωλιά
πολύχρωμα άστεγα πουλιά που χουν τροφή
αγάπη κι από ονειροπαγίδα κλέψανε την ελπίδα
να φέγγει αδιάκοπα τον κόσμο ,στης ομορφιάς
τα ασύνορα και στα άλμπουρα του ονείρου
στα διαλεχτά του έρωτα με το ανεμάκι της χαράς 
Ελα εγώ είμαι εσύ κι εσύ εγώ κι οι δύό μας ένα σ αγαπώ !