Στα βήματα της αγάπης

Τόσα χιλιάδες χρόνια κουβαλούσε πάνω της 

τούτη η γλυκιά γιρλάντα της προσμονής .

Πυγολαμπίδες που γυάλιζαν το σκοτάδι να λαμπυρίσουν

τα πρωινά της αυγής, ζεστές κουδουνίστρες των χτύπων 

που αράδιαζαν την φωνή τους τροχιά την τροχιά 

να χουχουλιάσει το πρωτοξύπνημα του αυγερινού,

αναπνοές που χύνονταν στα φύλλα της θάλασσας

να βγουν σημάδι στη στεριά της Ιθάκης ,

και κείνα τα πολύχρωμα αερόστατα πως τον αέρα τους γύριζαν

ανάμεσα στα λευκοσυνεφα και το φεγγάρι

Τα πόδια του συνάντησαν το χορτάρι του λιβαδιού της

Οι παπαρούνες της γλυκοφανέρωσαν το χυμό τους

στα δυο μελιά άστρα που αντάμωσαν καταμεσής του μεσημεριού

Ξεπήδησε η λαχτάρα της αγκαλιάς απ το ξενιτεμένο παράθυρο

Κι άνθιζε στο κατώφλι της αιωνιότητας . Αθάνατο το φιλί σαν δυόσμος

άπλωσε τη θηλή του να βυζάξει το στόμα τη ζωή .

Μια στιγμή μια τοσοδούλα αραχνοΰφαντη στιγμή πότιζε το αέναο

στο δρόσο της γης. Τα μάτια του γέμισαν περιβολάρηδες της γεύσης

Το βλέμμα της ξεχείλισε μύριους κήπους αγριολουλουδιών .

Πόσα νυχτέρια από λυχνάρι σε λυχνάρι άναβαν την φωτιά της αγάπης τους

Τόσα χαράματα που ξεμυτίσαν μονάχα σαν τέντωναν τα χέρια να ακουστεί

ο ήχος της από κλαρί σε κλαρί να φτάσει στην κουπαστή του καιρού

Κι αυτή σαν άλλο ηφαίστειο έριξε τη λάβα της σε διπλό ποτήρι έρωτα .

Ερωτεύτηκε η φλέβα τον χτύπο κι αντικριστά ο οργασμός της θάλασσας

Να τανε άραγε απλή μετάφραση ενός κειμένου που τόσο άργησε να ρθει ;

ή μήπως το απρόσμενο που κυοφορούσε τη γέννα τους πλέκοντας το ασημί

σε χέρια νιότης . Και πώς να περιγράψεις το θάμα .

Αντάμωσαν τα δάχτυλα χελιδόνια έγιναν και πλούτισαν φτερά .

Ο ουρανός δικός τους . Βαθύ το πέταγμα το ταξίδι ξεκίνησε

η κλωστή στην ανέμη της. Καλώς ήρθες αγάπη !