Άτιτλο

Κι οσο και να πεις 

μια χούφτα καλοκαίρι

κρατάμε μέσα μας 

Ατέλειωτη θαλασσα η αγάπη! 

Ο γείτονας

Κι ήταν για γέλια ναι ήταν για γελια 

για γέλια και για κλάματα
ολα εκείνα τα απορημένα μάτια 
που δεν μάθαιναν το πως το γιατί 
έτοιμα να σκαρφαλώσουν στη φασολιά
να δουν την κατσίκα του γείτονα
να βγουν στο παραθύρι 

της διπλανής καμπούρας 
Κι ο γείτονας μετρούσε τα χρήματα 
να οριοθετήσει το πάντρεμα του πιάτου 
Ο γείτονας εμενε στην κουπαστή 
να προσέχει τις φουσκοθαλασσιές 
ο γείτονας βύζαινε με βασιλικό 
κι η ανέμη στα χερια του κυλούσε 
ο γείτονας μια θαλασσα καθαρή γύρευε 
να σκαρφαλώσει στα κυματα 
ο γείτονας ήταν εκείνοι ντυμένοι εμεις 
Μα τι θαρρείς 
πως αδικα ξοδέψαμε τόσα φεγγάρια ;
Μάθαμε ματια μου 
Μαθαμε να ακούμε 'ήσυχα κι απλά 
μα να μας νοιάζει 

μια γεμάτη γείτονα αγκαλιά 
που κλείνει του δρόμου τα παράπονα 
κι αφήνει λεύτερα 

στους ώμους τα φιλιά !

Μελωδία αγάπης

Γεννήθηκαν

με ριζωμένα σφιχτά τα χερια 
γυμνά απο μάτια 
γεμάτα απο τόπο ψυχής 
ερωτευθήκαν την ιδια μελωδία 
κι από κείνη την γέννα 
πετούν πουλιά 

δεμένα στο στόμα !

Μικρές παύσεις

Ξεφύλλιζα τις νυχτιές 

Δεν θυμάμαι 

πότε συναντηθήκαμε 

δε θυμάμαι 

πως ήταν η πρώτη φορα 

μου μίλησες ή σου μίλησα; 

φώτισες ή άκουσα 

τα γαλάζια σου κύματα;

γελούσες ή γελούσα; 

τι μπέρδεμα Θεε μου 

Κι εκείνες οι παύσεις 

πως διπλα μας μένουν  

παρουσίες της απουσίας 

κρατώντας χέρια σφιχτά 

γεματα με χούφτες ονείρων 

και να που τώρα 

κρατω εναν τόπο να σου χαρίσω 

και να που εγειρε η καρδιά μου 

στα κλαδιά σου 

και να που ανθίζουν τα αστρα!

Ενδόμυχες πινελιές

Κι όταν μου είπαν 

ζωγράφισε τον άνθρωπο 

βούτηξα τα δάχτυλα 

σε χίλιες πινελιές 

ξερίζωσα 

τον τόπο της ασχήμιας

φόρτωσα 

κύκλους της φωτιάς

ολόδροσα φυλλα ζεστασιάς

και υπέγραψα 

με το όνομα σου !

Αποτυπώματα

Και να πεις πως δεν αγγίξαμε 

τα νερα της θαλασσας ;

και μουσκέψαμε 

και λουστήκαμε στη ζεστασιά, 

κι αφήσαμε τα αποτυπώματα 

να κρατούν στις χούφτες κοράλλια, 

φιλιώσαμε τα κυματα

ξοδέψαμε τον ήλιο 

και πολλαπλασιάζονται ηλιαχτίδες,

και δες , δες τώρα 

που ειναι σαν τίποτα μη γνωρίζουμε

σαν να ναι το ρίγος

από το χάδι του ανέμου 

στο πέταγμα δύο πεταλούδων 

πως μια ατέλειωτη βαρκάδα  

κι ολα ένα πρώτο φιλί !

Ναι καλέ μου

Ναι καλέ μου

είναι τα φύλλα μου

που τυλίγονται στα κλωνάρια σου

μη και τ αγγίξει

το φίλημα της παγωνιάς

τα μάτια μου που φαίνονται

νυχτερινές ηλιαχτίδες

καθώς πλαγιάζουν στα μαλλιά σου

η αγκαλιά μου που γίνεται πέπλο

της νύχτας να κρύβει τα όνειρά σου

να ξερες πόσες μυρουδιές κλάδεψα

γυρεύοντας να σου μαζέψω

το μπουκέτο των άστρων

πόσα κυκλάμινα ζήλεψαν

το μήνυμα του φεγγαριού

καθώς μιλιές σημάδια έδενα

να λαμπυρίζει χάραμα

στο φως του αποσπερίτη

Ναι καλέ μου ντύμα σου είμαι

έγινα ουρανός να σε προσέχω!

Άτιτλο

Αγαπη θα πει ελευθερία 
ανασαίνει με ολα της τα χρώματα !

Άτιτλο

Ζεστό 

κι ατερμονο καλοκαίρι ο άνθρωπος 

ακους; ακους πως κελαηδά;

Ατιτλο

Το να επιμένεις στην ομορφιά 
είναι σαν να ξυπνάς κάθε πρωί τον ήλιο!

Αξίες

Ξέρεις τι ειναι πολύτιμο;

Να ξυπνώ κάθε πρωί

και να σε ψαχνω

Να δω αν εισαι εδώ

Να γυρεύω τον ηχο της Μαρίας

να ακουμπώ τη δροσιά της ακτης

στα φυλλα της Αντιγόνης

να κοιτω απ την ομίχλη

το μισοφαγωμένο χαμόγελο του Στράτου

Να γεύομαι την εγκυμοσύνη των λουλουδιών

στα φτερά των πουλιών

Να κοιτω την αντάρα

και μεσα από τα δάκρυα

να σκάει ένα χαμόγελο

που σπάει τα δεσμά

Να ζηλεύω την απλωσιά του ήλιου

και με ένα φιλί στην αγκαλιά

να γινομαι ίσκιος να ξαποστάσει η μοναξιά

Να ξέρεις πως σου κλέβουν κάθε μερα

κι ένα κομμάτι από χαρα

κι εσυ να κουβεντιάζεις στα στενα

πως μεγαλώσανε λεβάντα και βασιλικός

κι η μυρωδιά ταξίδι

που πλάστηκε από φυση

κι εγινε νια και νιός

μη πεσει σε χαράδρα ο παλμός

Με μια φωτογραφία να μιλάς

και να σ ακούει από αντίκρυ η καρδιά

καθώς στο στομα να κρατας

κουκούτσι της ελιάς

Κι όπως θα ψιθυρίζεις

να ακούγετε κράτα ρε φιλε γερα

θα τα καταφέρουμε

με ή χωρίς φτερά

Σε λασπωμένους δρόμους

μάθαμε να γυρνάμε

ξυπόλητοι

με χερια καθαρά

Κράτα γερά

και τούτη η θαλασσα

μαζεύει βότσαλα φωνές

και τραγουδά!

 

Μένω εδώ

Κι είναι τούτα τα μικρά αγριολούλουδα

που πήραν το άρωμα σου  

τη γεύση της θάλασσας και το άσκεπο του ουρανού

Είναι η φορεσιά των παιδιών που φωτίζει τα μάτια σου 

και τούτο το κλωνάρι 

που φυτεύει ρίζες να ανθίσουν ακριβοθώρητες βιολέτες 

Είναι που μέτρησα τα αστρα στη χούφτα 

σε ένα μπουκέτο να στα χαρίσω  

που πίστεψα στο ήμερο της σελήνης 

καθώς ανταμώνει την άκρη του γιαλού 

Είναι που είδα επαναστάτες τζίτζικες 

να διαλαλούν το δίκιο στο στόμα σου 

περιπατητές ειρήνης να καίνε τη γλώσσα σου 

Είναι που σε μεγάλωσα κάτω από γέφυρες 

να αναδυθεί το στάχυ στα νερά του ήλιου 

που θέριεψα τον ήχο από το αγνάντι του βυθού 

που νιότη της πηγής φόρεσα στο άγγιγμα σου 

Είναι που από τα σταφύλια της βροχής 

γνώρισα το ανέφελο της ώριμης περπατησιάς

σε νεογνού το βήμα 

Είναι που μενω εδώ 

για να μετρώ τον άχρονο καιρό 

σε ωκεανού  περπατησιά 

με τίτλο .. δώρο μου ακριβό!  

'Ατιτλο

Ένα μικρό γιασεμί 

το δρόμο της νύχτας χαράζει

ζεστά να ντύσει 

τα μονοπάτια της καρδιάς  !

Ψίθυροι

Τόσο γνώριμα 

τόσο ανόμοια ιδια 

που θαρρείς κι αν πέσουν 

τα φυλλα της θαλασσας

η ποθητή λαχτάρα

 βαφτίζεται στο ένα 

κυρα του γιαλού

τα ματια με ένα φιλί μιλούν 

ακόμα κι εκείνη 

η μυστική φλόγα δένει τις γλώσσες 

στα άλογα των μικρων θαυμάτων 

Τι πιότερο δυνατό 

από τον ψίθυρο της σιωπής!

Άτιτλο

Σώπασε το φεγγάρι 

στην ομορφιά του ξωτικού 

Αγκάλιασε την θαλασσα !

Άτιτλο

Θέλει κόπο να ξεχωρίζεις 

τη λύπη 

απ' τη ζεστή βραχνάδα του ήλιου

Κι είναι όμορφο να κουβεντιάζεις 

στόμα με στομα

τα χερια της απλότητας !

Άτιτλο

Κι οτι σφιχτά κρατα η αγκαλιά 
ένα ποτήρι θάλασσα 
που κρέμεται απ τα μάτια σου 
κι αγγίζει τα μαλλιά μου !

Τα πέτρινα σοκάκια

Τα πέτρινα σοκάκια . 

Α! τούτες οι μικρές φωνακλούδες στοές 

χωρίς τελειωμό χτυπούν τα τακούνια τους .

Ένας ολάκερος κόσμος στα στήθια τους .

Ντύματα που γεύονται τα κορμιά της τρυφεράδας. 

Μικρά λεωφορεία και τρένα που ταξιδεύουν

σε πολύχρωμες μνήμες .Καλάθια που παίζουν 

στα δάχτυλα τα καλάμια της λίμνης των κύκνων .

Κανέλα και μπαχάρι μαχαλάδες 

που κυνηγιούνται άχρονα παιδιά ,να χαίρεται
το νιούτσικο κλωνάρι .Τσίπουρο και ελιά . 

Αμπέλια που χτίστηκαν να ξεγελούν τον άπιστο 

καιρό με ένα φεγγάρι οδηγό. 

Ένας μικρός σαματάς ανθρώπων

με το γλυκό του κουταλιού στα χείλη. 

Αγόρια και κορίτσια που μεγαλώνουν 

τα τόξα του ερωτα με κέρδος την αγάπη .
- Ει κύριε Δημήτρη τι μετράς και ξαναμετρας;

 τούτοι οι δρόμοι στενεύουν μα δε χάνονται .
- Ως πότε το σφίξιμο στο Ζωνάρι Κωστή; 

οι τρύπες ξεφεύγουν κι ώσπου να πεις έκλεισε 

κι αυτή άλλη ανοίγει και τρέχεις να βρεις μπάλωμα 

στη γρατζουνιά να πέσει το πανί .
- Άγνωστος .Ζαχαρωτά , ζαχαρωτά 

φρέσκα και μοσχομυριστά περάστε κόσμε 

να θυμηθούμε πως δένει η αλυσίδα 

κρίκο με κρίκο αγκαλιά.
Τρέχει μια κοριτσοπαρέα 

στον καφενέ του κυρ- Μηνά .
Τα γέλια και οι σκοτεινιές στην αχνιστή την κούπα
να γίνουν γλυκές γουλιές .
- Πως πάνε οι ξύλινες καρέκλες Παντελή;
- Α! μωρέ Ιορδάνη . Ζωντανεύουν και μου μιλούν

 για το σήμερα που γινε χθες .Κάθονται πάνω τους 

χαρτιά που δεν υπολογίζουν μήτε ιδρωμένα χέρια 

μήτε του κόπου τα στερνά . Ζυγίζουν την αντοχή

με την οκα κλέβουν καντάρια ,

μα αυτή από τα βαρίδια ,

εκείνο που μετρά είναι η ανάλαφρη μπογιά 

που οσο κι αν ξεθωριάζει μια στάλα της κρατά 
- Νίκη κερνάς μπισκοτολούκουμο;
- Μονάχα ένα Αντώνη; Έλα κι αν είναι παλιά

 η αχνη και στεγνή, στην ψίχα το τριαντάφυλλο

 μοσχοβολά ,τον ουρανίσκο ξυπνά σε στόμα

 που χει η ομορφιά . Τα βήματα σιωπούν . 

Τούτα τα σοκάκια τραγούδια γράφουν,
μιλούν , γλεντούν την πίκρα , τη χαρά, 

χορεύουν και γελούν
σε κείνα που περνούν σε αυτά που ήρθαν 

στα άλλα που θα ρθουν στο αύριο 

και περπατώντας κι εκείνα χθες θε να φανούν .

Για αυτό σου λέω μη γονατίζεις ,περπάτα . 

Γλυκό το αλεύρι και η μαγια ζεστό φιλί 

να ψήσει ζυμωτό ψωμί σε μια μεγάλη αυλή !

Μονόφθαλμος δρόμος

Και θα φυγω και θα φυγεις 

κι οτι θα μείνει 

ένα πικρό παράπονο στα χείλη 

για αυτά που νόμιζα 

για αυτά που νόμιζες 

γιατί δεν τολμήσαμε 

κρυμμένοι πίσω από λέξεις 

να ξεστομίσουμε γυμνές αλήθειες

Αχ άνθρωποι 

γεμίσαμε μονόλογους 

και ξεχάσαμε σ άνθρωπο να μιλάμε  

Καληνύχτα 

γέμισε ο ουρανός αστέρια

αύριο παλι μόνοι θα μαστε !

Άτιτλο

Κρυφο σχολειό η νυχτα 

μαζεύει τα φεγγάρια της 

να σπουδάσουν την θάλασσα .

Κι εχει μια ζεστασιά η αυλή!