Ο γείτονας

Κι ήταν για γέλια ναι ήταν για γελια 

για γέλια και για κλάματα
ολα εκείνα τα απορημένα μάτια 
που δεν μάθαιναν το πως το γιατί 
έτοιμα να σκαρφαλώσουν στη φασολιά
να δουν την κατσίκα του γείτονα
να βγουν στο παραθύρι 

της διπλανής καμπούρας 
Κι ο γείτονας μετρούσε τα χρήματα 
να οριοθετήσει το πάντρεμα του πιάτου 
Ο γείτονας εμενε στην κουπαστή 
να προσέχει τις φουσκοθαλασσιές 
ο γείτονας βύζαινε με βασιλικό 
κι η ανέμη στα χερια του κυλούσε 
ο γείτονας μια θαλασσα καθαρή γύρευε 
να σκαρφαλώσει στα κυματα 
ο γείτονας ήταν εκείνοι ντυμένοι εμεις 
Μα τι θαρρείς 
πως αδικα ξοδέψαμε τόσα φεγγάρια ;
Μάθαμε ματια μου 
Μαθαμε να ακούμε 'ήσυχα κι απλά 
μα να μας νοιάζει 

μια γεμάτη γείτονα αγκαλιά 
που κλείνει του δρόμου τα παράπονα 
κι αφήνει λεύτερα 

στους ώμους τα φιλιά !