Να ξυπνώ κάθε πρωί
και να σε ψαχνω
Να δω αν εισαι εδώ
Να γυρεύω τον ηχο της Μαρίας
να ακουμπώ τη δροσιά της ακτης
στα φυλλα της Αντιγόνης
να κοιτω απ την ομίχλη
το μισοφαγωμένο χαμόγελο του Στράτου
Να γεύομαι την εγκυμοσύνη των λουλουδιών
στα φτερά των πουλιών
Να κοιτω την αντάρα
και μεσα από τα δάκρυα
να σκάει ένα χαμόγελο
που σπάει τα δεσμά
Να ζηλεύω την απλωσιά του ήλιου
και με ένα φιλί στην αγκαλιά
να γινομαι ίσκιος να ξαποστάσει η μοναξιά
Να ξέρεις πως σου κλέβουν κάθε μερα
κι ένα κομμάτι από χαρα
κι εσυ να κουβεντιάζεις στα στενα
πως μεγαλώσανε λεβάντα και βασιλικός
κι η μυρωδιά ταξίδι
που πλάστηκε από φυση
κι εγινε νια και νιός
μη πεσει σε χαράδρα ο παλμός
Με μια φωτογραφία να μιλάς
και να σ ακούει από αντίκρυ η καρδιά
καθώς στο στομα να κρατας
κουκούτσι της ελιάς
Κι όπως θα ψιθυρίζεις
να ακούγετε κράτα ρε φιλε γερα
θα τα καταφέρουμε
με ή χωρίς φτερά
Σε λασπωμένους δρόμους
μάθαμε να γυρνάμε
ξυπόλητοι
με χερια καθαρά
Κράτα γερά
και τούτη η θαλασσα
μαζεύει βότσαλα φωνές
και τραγουδά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου