Κι είναι τούτα τα μικρά αγριολούλουδα
που πήραν το άρωμα σου
τη γεύση της θάλασσας και το άσκεπο του ουρανού
Είναι η φορεσιά των παιδιών που φωτίζει τα μάτια σου
και τούτο το κλωνάρι
που φυτεύει ρίζες να ανθίσουν ακριβοθώρητες βιολέτες
Είναι που μέτρησα τα αστρα στη χούφτα
σε ένα μπουκέτο να στα χαρίσω
που πίστεψα στο ήμερο της σελήνης
καθώς ανταμώνει την άκρη του γιαλού
Είναι που είδα επαναστάτες τζίτζικες
να διαλαλούν το δίκιο στο στόμα σου
περιπατητές ειρήνης να καίνε τη γλώσσα σου
Είναι που σε μεγάλωσα κάτω από γέφυρες
να αναδυθεί το στάχυ στα νερά του ήλιου
που θέριεψα τον ήχο από το αγνάντι του βυθού
που νιότη της πηγής φόρεσα στο άγγιγμα σου
Είναι που από τα σταφύλια της βροχής
γνώρισα το ανέφελο της ώριμης περπατησιάς
σε νεογνού το βήμα
Είναι που μενω εδώ
για να μετρώ τον άχρονο καιρό
σε ωκεανού περπατησιά
με τίτλο .. δώρο μου ακριβό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου