Ένας μικρός Σεπτέμβρης
γράφει το τραγούδι του
Γινήκαμε κύκλος να μάθουμε τις νότες
σφυρίζοντας μια γόνιμη αρχή
Ακούει ταχα τις ρωγμές των λουλουδιών
μιλά του ήλιου να μη χάσει το φεγγάρι;
Πεινά στις λιχουδιές μικρών παιδιών;
Διψά στα πεζοδρόμια των πουλιών;
Γεμίζει κάστρα που ξυπνούν οι δροσουλίτες;
Γεύεται λύπη και χαρά να απλώσει αγκαλιά;
Μικρός που μαι να ξέρω
Άγουρος που μαι να ωριμάσω τον καιρό
κι οτι κοιτώ μοιάζει ένα φύλλο του εδώ
κι από ηλιόπετρα ακούω ένα εκεί
κι άλλο που παίζει μια φυσαρμόνικα βουβή
και τούτο το μελτέμι
τη θαλασσα στα χερια του κρατά
Είναι και τόσοι κι άλλοι τόσοι
που ένα φιλί του ανέμου
στο στόμα τους κρατούν
Περπατώντας θα μάθουμε
πως κάθε μικρή του Ανατολή
ζεστα φυλάει ένα τσαμπί
τις ρώγες του να πιούμε
σαν το παλιό καλό κρασί
φτάνει στον ουρανίσκο
να μένει η καρδιά ανοιχτή!
