Άτιτλο

Κι αυτά που δεν ήξερα 

πήραν τον δρόμο να βρουν 

εκείνα που μου μάθαινες.

Κι ενω στον ήλιο σου μιλούσα 

σφιχτα τα ματια σου 

δακρύσαν αγκαλιά μου

Kι έμεινα να τραγουδώ 

κι εμεινες να ζωγραφίζεις 

το χνώτο του φεγγαριού

το φόρεμα της νυχτας

και μειναμε κλαδια 

που χρωματίζουν το συννεφο

Κι αυτή η κηρήθρα 

δε λέει να πάψει να μιλά 

στο μέλι του κόσμου!