Αγάπη θα πει...

Είναι εκείνα 

τα μικρά φεγγάρια που εμπιστεύτηκα 

κι ειναι ο κόπος τους 

να κρατήσουν γεμάτο άστρα τον ουρανό

που με κανει να φροντίζω τα φυλλα της γαζίας 

Κείνες οι μικρές πεταλούδες 

που ξεφεύγουν από μεσα μου 

κι αντικρινά χορεύουν στον κήπο των ξωτικών 

Το δίχτυ 

που αμπαρώνει τα καμώματα της μερας

σε ένα μικρό σπιρτόκουτο 

να φυλαχτούν τουτα που νιώθουν

κι ώσπου να ρθει το γλυκοχάραμα 

ζεστά να ντύσουν τις μουσικές 

δεμένες στα βουνά, στα ξόρκια τα μυστικά 

να βρουν σπηλιές , γέλια να παίζουν με παιδιά, 

ερωτευμένοι να πιούν της θαλασσας τα γιατρικά 

γλυκά 

να μπαίνει η αγαπη να σπέρνει σπόρο αγκαλιά

Είναι αυτά που τα όνειρα μου βλέπω ζωντανά 

κι ακροβατώ στη γειτονιά της λύπης 

με ένα χαμόγελο ζεστό

κι ειναι σαν πρώτο χαδι που κυλά 

να σου χαδέψει τα μαλλιά .

Σπουδαίο που ναι να χρωματίζει ο νους 

με ένα α από ψηλά που χει πινέλο την καρδιά!