Αποτυπώματα//

Κι ετσι έμαθα 

να βλέπω χωρίς να κοιτώ

Να ακούω 

σμιλευοντας την άπνοια του ήχου 

Ντυμενη ηλιόπετρα γυρίζοντας τον κύκλο 

σπαζοντας τους κόμπους 

αφηνω λευτερα τα σημάδια να ενωθουν 

στο χωμα , στα φύλλα 

οπου ανασαινει ο νους 

και λυγίζουν τα ματια

εκει σε φτανω 

σαν πως να μεγαλώνει το δάσος 

στο φιλί μιας κόκκινης ομπρέλας 

γεματη απο πολυχρωμα 

πουκαμισα ζεστασιας !