Σαν ενας θαμώνας
της σκέψης μου η απορία
ένα παιδί που μετρά
πως μεγαλώνει η θαλασσα
Που πανε τα άστρα όταν χάνονται;
κι ενώ τον άνεμο ρωτώ κι αυτόν κοιτώ
μου απαντα η καρδιά .
Ματια , ματια γεματα αγάπη , ζεστασιά
φθινόπωρο
μα χει μια σπίθα που αρμονικά
δένει η σιωπή το χάδι της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου