Γαλάζια κυματα

 

Να περνάς φίλε μου

Να περνάς από κείνα τα γαλάζια κύματα

που ακούς φιλιά να σου δίνουν

Τις διαμαντόπετρες των δακρύων

που κάτι έχουν να σου πουν ,

γυρίζοντας τον τροχό

της αβόλευτης ασπρομάλλικης νιότης.

Να ζυγώνεις τα φτερά που μια ανάσα

σου δίνουν γυρεύοντας το στάχυ στο αγνάντεμα

Μιλώντας την γλώσσα την αγράμματη

σε γιγαντόσωμα τερτίπια του βουνού

μα κείνης που απ το στόμα το χαμομήλι

σπουδάζει και το φλάμπουρο ακροβατεί.

Να ζυγώνεις ότι σου πρέπει

Σπόρο , ηλίανθο κι άπιαστο όνειρο θεού

που κουβαλά σπάργανα καλοσύνης

κι  ανθρώπινου  παλμού

Μη λησμονάς φωτιά, καπνό που σπέρνουν

τη βολή σε άχρωμη πνοή,

Μήτε τα διάφανα βλαστάρια που χουν

για ήχο της άνοιξης το ζυμωτό ψωμί

Κι εγώ που ξέρω από βροχή

κι εσύ που ήλιο έχεις πιει

και τούτο το λυχνάρι,

που το φυλούν μικρά και δυνατά

να ανάβει το κλωνάρι που πότισε η γη,

κι αδιάβαστο ο ουρανός το έχει δει

Κι ότι κι αν πεις ότι αν πω τίποτε

δεν υπάρχει πιο ολάκερο πιο δυνατό

από μια άυλη στολή που φόρεσε η ψυχή

κι αγάπη έχει δει !