Άσε με να πιστεύω
πως γευόμαστε μια άνοιξη με ώριμους καρπούς
μέσα από το πικραμύγδαλο που λιώνει μες το στόμα
Άσε με να πιστεύω πως από μια ρωγμή
σταλάζει μια ακτίνα ήλιου
Κι εσύ κι εκείνοι και οι άλλοι
να δένουμε τον κύκλο του εμείς
Να βαφτίζω το φύλλο του βασιλικού
χρυσάνθεμο που ζει στα σπλάχνα του βυθού
Άσε με να πιστεύω πως
όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί μένει
στο τόπο της η ψυχή
το γιοματάρι της έχει στα χείλη θαλασσί
Πως ο αποσπερίτης της φέγγει μονάχα
όταν κοιμούνται οι άθεοι θεοί
Άσε με να πιστεύω πως
κι αν πέσουν κεραυνοί στη γη
ένα σπαρτό θα στέκει ορθό
για να ραντίζει την πνοή
Άσε με να θυμάμαι
πως είσαι κι είμαι ένα παιδί
που αρνιέται να του κρύβουν
ήλιο κι Ανατολή .
Να μαι οχτρός του βολικού
κι άγουρα επαναστάτης
σαν γιός του φεγγαριού
Άσε με να πιστεύω
το σ’ αγαπώ με το είμαι εδώ,
το νιώθω, το αγγίζω σε διάφανο σκοπό
Άσε με να μαι εσύ σε κάθε μου κρυφό εγώ
μια σταγόνα από κρυστάλλινο νερό
Άσε με να δακρύζω
στα μάτια σου σύννεφα όταν δω
Άσε με να γυρίζω σε πέλαγα , σ ωκεανούς
γλάρος μονόφθαλμος με την ψυχή κοιτώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου