Και το πιο όμορφο απ όλα
είναι να θυμάσαι να ζεις
τις μικρές μας στιγμές
Εκείνες που καταρακτες γίνονται
να ξεπλύνουν τις ωρες τις σκοτεινές
γεννημένες νεραιδες , ξωτικά
Μικρές ρωγμές να διδάξουν το πέρασμα
της γέφυρας με μήνυμα δροσιάς
Παιδια που χύνονται στους δρόμους
να σπάσουν τις παγωμένες σκιές
Χαρούμενοι πολλαπλασιαστές
στον κρυο τόπο της διαίρεσης
Να πολεμας , να πολεμας για όσα αγαπάς
ακούραστα να λυγάς μα να μη σπας
Να μην ξεχνάς να αγαπάς
κι οτι κραταω οτι κρατας
δύο φύλλα ανοιχτά καρδιάς
που απλώνουν κλαρια
το δάσος να φυτέψουν
Και περπατώ και περπατάς
στις κερασιές που ανθούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου