Ένα γλυκό σκαστό φιλί

Και  θαρρείς πως ο έρωτας κι η αγάπη

κρεμιούνται μοναχα 

από δυο χείλη κι ένα σφιχταγκάλιασμα ;

Όχι μάτια μου. Ο έρωτας είναι εδώ ,

ένα τζιτζίκι όταν λαλεί

σπουδάζοντας αγάπη στου ήλιου τη φωνή .

Γέρνει τα μάτια του σε κάθε ηλιοβασίλεμα

στέλνοντας την ψυχή του 

στο απέναντι ακρογιάλι

Κυματίζει στα σύννεφα να ποτίσει

το στεγνό κουλούριασμα της μέρας  

που το άδικο έχει δει.

Γίνεται άστρο και βυθός 

 με φως μπροστάρης οδηγός

να σβήσει τα μελανά σημάδια της άμμου

Πέφτει σαν κεραμίδι 

να αγκαλιάσει τη σιωπή

να στάξει πέπλο ζεστασιάς 

σε κρύα φύλλα μοναξιάς

Μιλά όσο πιο δυνατά μπορεί

με άηχη κόκκινη φωνή

που ξέρει ανάγνωση και γραφή 

μονάχα η καρδιά

Με μουσική που αδιάκοπα σκορπά

βότσαλα γέλιου την θλίψη όταν κοιτά  

Γίνεται άσκεπη φυλή που ξέρουν μόνο

όσοι βαφτίστηκαν τρελοί .

Αυτοί που έμαθαν να τραγουδούν

με δάκρυα στα μάτια ,

Τούτοι που πιάνουν τους χορούς

μες’ σε καμίνι σε καπνούς .

Για αυτό όταν με βλέπεις να γελώ

είναι που αισθάνομαι 

πως ένα γλυκό σκαστό φιλί

αφήνει η θάλασσα στο βράχο της

που μένει εκεί !