Κι οσα και να μετρήσεις
ατέλειωτα τα φύλλα
ατέλειωτα τα φύλλα
γεννούν και γεννούν
σαν χτένι , χαδι , φιλί
γεματα μωβ , λευκες έγνοιες
Μιλήματα που φωτίζουν
τα βραδια τις μέρες
ετούτοι οι χτύποι
ασταμάτητα ριγούν
τρυφερά , παιδιάστικα , αθώα
ρήγματα που σπανε την ομίχλη
καθώς πέφτουν απαλα
χέρι με χέρι στον ιδιο χορό
Στη μουσική της ψυχής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου