Άγνωστοι μεταξυ αγνώστων

Έχεις ρωτήσει ποτέ άνθρωπε 
αυτόν ναι αυτόν που γευεσαι τη λύπη σου 
κοιτωντας τον  στα χαρτόκουτα 
ποιό ειναι το όνομα του; 
Κρύωσες όταν πάγωνε 
ξυπνούσες τα χαράματα να γευτείς στα μάτια σου 
την μια ελπίδα στο μοβ της Ανατολής 
Ενιωσες ποτέ την λέξη επι - βίωση ;
Ανάσανες την αγωνία της αξιοπρέπειας του ;
ειδες πως ακομα ψηλά το κεφάλι του κρατά; 
Ησουν στις πίκρες στις αγρύπνιες του 
στον παγωμένο του αέρα 
εκει την ωρα που πέφταν οι νιφάδες 
κι εκεινος στην αμμο ζωγράφιζε τους ήλιους ;
Απλά τα ακουσες απλά τα είδες 
κατω απο τη ζεστασια σου κατω απ τη δική σου βολή 
Πάψε ανθρωπε πάψε τιποτε δε γνώριζεις 
Ουτε και αυτός για σένα 
Κανεις δε ζητά τον οίκτο κανενός 
Μάθε να σέβεσαι 
κι αν δεις στο δρόμο σου εναν απ αυτους 
μη βγάλεις λέξη 
κι αν άνθρωπος θελεις να λέγεσαι 
αγκάλιασε τον και γίνε μέλος του αγώνα του 
Αλλιως σώπα και μη μιλάς 
στο πουθενά του μόνος του γυρνά
κι αν θα σταθει στα πόδια του κυκλώνοντας τους τοίχους 
θα ναι γιατι σε εκεινον το χρωστα 
Καλή η θεωρεία μα η πραξη ριχνει τα λόγια στη φωτια 
Μίλα του για τους ήλιους , τις παπαρούνες τους ανθούς 
μα μη του δείχνεις το εγω σου 
ξεπέρασε τον εαυτό σου γινε τα μάτια του να δεις 
να νιώσεις πως ανθρωποι λεηλατούν 
οτι του χάρισε η γης και του το κλέψαν σαλτιμπάγκοι 
που χαν στα νύχια το φως της άγονης γραμμής  .
Δεν εισαι κάτι αλλο απο αυτόν 
στο χθες  και στο παρόν 
Ανθρωποι ειμαστε ολοι μη δείξεις τον άνθρωπο απων!