Μικρές κυκλάδες

Σκέψου ..σκέψου λέει 

να σβήναμε τις μελανιές 

αυτές κάτω απ το δέρμα 

Να κόβαμε τη γλώσσα 

των γκρίζων λόγων 

κι ύστερα να σπάζαμε

τα σχοινιά απ τα δέντρα 

να ξαλαφρώσει το δάσος.

Σκέψου 

να πετούσαν τα χρώματα 

να διάλεγαν μόνα το ταίρι τους 

Κι εμείς να ξυπνούσαμε το πρωί

γελώντας, τραγουδώντας 

έτσι .. γιατί 

κελαηδά στο μπαλκόνι ένα αηδόνι 

σήκωσε τα κεπέγκια ο φούρνος 

κι απ  τα μανίκια του 

μοιράζει το ψωμί 

γιατί πάνω απ την παντόφλα 

αμέριμνο περνά ένα μυρμήγκι 

καμαρώνοντας στις πλάτες 

τη σοδειά του 

στο τραπέζι μας εχει ένα πιάτο 

φράουλες κι από τον πάτο του

κρεμιέται ένας κήπος 

οι κούπες αδειάζουν τον καφέ 

στα χείλη μας ζεσταίνοντας 

τον ουρανίσκο που χει το γαλανό του

γιατί μέσα απ τις αράδες μας

χοροπηδά η άνοιξη 

Σκέψου όμορφα που θαμαστε 

να αγαπιόμαστε έτσι σαν άνθρωποι 

Να φιλιόμαστε γιατί απλά αγαπιόμαστε 

Δυο δάχτυλα δρόμος να σ αγγίξω 

και μίλησε η καρδιά βουβαίνοντας το νου 

κι ειν ' το χαμόγελό της κυκλάμινο του ουρανού!