Μπαλωματής

Χρόνια στο ράβε ξήλωνε, σε τούτη τη δουλειά
απ το πρωί ως τη νυχτιά σε ένα δοχείο τα καρφιά
ματώνανε τα δάχτυλα ,τρύπαγε η καρδιά
Σ 'άλλο την κόλλα που περνά,δεμένο με κλωστή
ένα ξυλάκι από δεντρί να μην ραγίζει η ψυχή
το γυάλισμα φανταχτερό,κέρδος χαμόγελο γλυκό
παράταση του έργου του σε χρόνο πικρό
Ήρθαν καινούργιες εποχές,του φέραν μπόρες συννεφιές
μόνος τις ώρες του περνά,κανείς δε δίνει σημασία πια
αμούστακο ήταν παιδί τώρα έχει χιόνια στα μαλλιά
αν ειναι η καρέκλα αδειανή,ή αν ακόμα εκείνος ειναι εκεί
παρέα με την μοναξιά,κι από το τζάμι να κοιτά
κάποιος διαβάτης αν περνά,μια καλημέρα να του πει
να πιει ζεστό ένα φιλί,μια αγκαλιά αληθινή
Μονάχα ο χρόνος που περνά
με σηκωμένο το γιακά του λέει μόνο ένα γεια
Μα ξάφνου ένα πρωινό με ένα χαμόγελο τρανό
φίλε του λέει σου φέρνω νέα διαλεχτά
ανάσα δε θα παίρνεις πια απ τη δουλειά
γύρισα πίσω τον καιρό το γέλιο σου πάλι να δω
Στα χέρια ακόμα τα κλειδιά , δίπλα του η ξιπασιά
τραυλίζοντας και σιγανά μια καλημέρα τον κερνά
αν το μπορείτε το φιόγκο μου κολλάτε να χαρείτε
ειναι η γόβα Ιταλική στη Νάπολη την είχα βρει
Λίγο πριν απ το γιόμα μπαίνει στητός ο εγωισμός
όχι πως το χρειάζομαι μα πριν να το πετάξω
χτυπάτε δυο καρφιά μέχρι να πάω στην αγορά
καινούργια να αγοράσω ..του λέει σκυθρωπά
Κόσμος .. κόσμος πολύς.. ο χρόνος πια κυλά
κοιτώντας χίλια πρόσωπα κι η ώρα γίνεται σταλιά
βαλάντια μαζεύονται αρκετά δε θα φοβάται πια
όταν στο σπίτι του γυρνά ψωμί στα χέρια του κρατά
Μα κείνο που τον τσάκισε κομμάτια έγινε η καρδιά
ήταν εκείνη η στιγμή που μπήκε μες το μαγαζί
μια μικρούλα ζωγραφιά με τα μαλλάκια της λυτά
δύο ματάκια άστρα λαμπερά με απορία να τον κοιτά
κι απ τη λευκή της τη φωνή μια νότα που γινε πληγή
''θα μου δώσετε καινούργια παπούτσια; ''ρωτά η μικρή
βγάζει η ψυχή του μια φωνή που ακούγεται σ όλη τη γη
γιατί ... γιατί το φτάσαμε ως εδώ , τώρα τι να απαντήσω εγώ;
Την παίρνει μόνο αγκαλιά της δίνει δυο γλυκά φιλιά
λίγο πιο πέρα και πριν τελειώσει η μέρα
της αγοράζει ένα ζευγάρι ροζ φτερά στα πόδια της τα φορά
Τα περιστέρια τα λευκά πετούν αγνά πάντα ψηλά
τι κι αν η τσέπη άδειασε ξανά
του φτάνουν λίγο νερό και μια μπουκιά
κι όταν τον χρόνο συναντά στα μάτια ίσα τον κοιτά
Κάνε τους μήνες σου μέρες που γρήγορα κυλούν
τις ώρες ...στιγμές σαν καταρράχτες να ξεσπούν
Δε θέλω πλούτη και λεφτά έχω διαμάντια στην καρδιά
μου τα έδωσε ένα παιδί με μια αγκαλιά κι ένα φιλί
στον ουρανό κοιτά ..ένα φεγγάρι του γελά
του τραγουδά .... ψιθυριστά ...μια λέξη .....''ανθρωπιά ''