Ακριβή μου Σαπφώ

Πως μέσα σου ζω έντονα σαν μια φλέβα σου
νεκρωμένη που ξύπνησε στα άγουρα χρόνια μου
Γεύομαι κείνες τις βαθιές σου ουλές που πάνω μου
σεργιανούν κι εγώ προσπαθώ να τις αγκαλιάσω
Πως μέσα από τις λεπτές σου χορδές περνώ 

τον ίσκιο μου και γίνομαι εσύ .

Τώρα ναι μπορώ .. μπορώ να σε δω γυμνή.

Δίχως τον κόσμο .Πέρα από τις γιορτές 

και τα λαμπερά του μανουάλια .

Αγαπημένη μου λυράρισα πόσα αγκάθινα 

στεφάνια να φόρεσες κι η μόνη κρύπτη σου

κείνη η μελλούμενη πένα που έπαιζε 

στα δάχτυλα σου τους καταρράκτες 

που λούζονταν τα μάτια του παντού.
Άραγε πόσοι να λοιδορούσαν 

το ξέχωρο που ήσουν;
Πόσοι κορόιδεψαν τις μπούκλες σου 

που ανέμιζαν για να χτενίσουν τα άστρα
Να χόρταιναν μήπως οι νιοι ποθώντας 

το άπαρτο φιλί σου;να σπάραζαν οι πόθοι 

του ανέγγιχτου που φύλαγε το κορμί σου
Και κείνες οι παρθένες που έπιναν 

τους χυμούς σου ,ζέσταναν ποτέ τον κόρφο σου;

Κι απα στου έρωτα σου το φιλί γαλήνεψε 

ποτέ το φεγγάρι να σου χαρίσει 

ένα μικρό σημάδι ευτυχίας ;

Πόσα δάκρυα για τούτον τον ανεκπλήρωτο

έρωτα να σου δωκε ο άνεμος .
Πίστεψες τόσο στην αγάπη που 

θάνατος σου χαρίστηκε
Να άκουγες τη φωνή μου θα σου μηνούσε

πως ακόμη γεννιούνται μοναχικές ρίζες .

Κι εκείνο το δάσος στη γωνιά τις βάνει 

μη μαγαρίσουν το σύνηθες του κοπαδιού .
Παντοκρατόρισσα της ομορφιάς 

έζεψες στεγνές λίμνες ντύνοντας τες με νούφαρα ,

να ταξιδεύουν στις πλάτες κείνα των μοναχών τα φύλλα .

Πλάνεψες κεινα τα αηδόνια με την μελωδία

κι ανάσες σέρνουν στον αέρα .

Α!! πόσες φορές σ ονειρεύτηκα να μιλάς

με κεινα τα μικρά αγριολούλουδα της ποίησης ,

φωνάζοντας τις γαζίες να ακούσουν 

το λάλημα της τοσούτσικης αυλής .

Και κείνα τα από πάντα θαρρείς 

μελαγχολικά σου βλέφαρα πόσες φορές 

ξετρύπωσαν το φως απ το σκοτάδι μου 

Τόσες μαχαιριές.. κύματα τις έκανες

κι άφησες το κούτσικο να γεννηθεί στην αμμουδιά

της ομορφιάς , να το βρουν μικρές πυγολαμπίδες .

Βύζεμα να χει απ τα αέναα των χρωμάτων 

στον πίνακα της ζωής 

Σαν μόλις να φύτρωσα μου μοιάζω 

στης γης το πουθενά .

Ακριβή μου Σαπφώ σχώραμε 

που είμαι άνθρωπος,κάποτε θα γίνω ψυχή!