Μετρώντας το μίλι

 Μεσημέρι .Ο ήλιος χαλάρωσε κι απλωσε 
τα φτερά του να ζεσταθούν τα γυμνά κλαδιά

Τα παιδιά ξεμύτισαν στις αυλές κι οι φωνές τους

γάργαρα νερα που τρέχουν να ποτίσουν τον κόσμο 

Τα γέλια τους σκαστα φιλιά απο κύματα 
που σπαν στο βραχο 

Η καπνιά απ τις στέγες μικρές πιρουέτες χορού

να βρουν τα τραγούδια τα πόδια τους 

στο παντελόνι  του χειμώνα χτυπώντας
τις κλακέτες στο νευμα της ομορφιάς .

Σβούρα γυρίζεις γύρω μου κοντά μου 

στο νου στην καρδιά μου και το δωμάτιο 
ενας αόρατος μικρός παραδεισος 

που χώρεσε ολάκερο τον κόσμο .

Περιστέρι που πάει κι ερχεται χτυπώντας τα φτερά μου 

στη μύτη , τα αυτιά μου στο στόμα , στα μάτια κι αφήνει 

μια γευση απο βίσσυνο στον ουρανίσκο 

Νησι που ναυαγός του εγινα περνωντας 
την κόκκινη θάλασσα .Θα μείνουμε;σε ρώτησα
Ειναι ωραιο να μετρας μίλι το μίλι  ψιθύρισες 

κι ειδα δυο γλάρους να δένουν τα φτερά τους 

Ποιός χειμώνας ; τόσο ζεστή η αγκαλιά σου !