Αμάραντα

Κι έμεινα να κοιτώ
τον ορίζοντα στα μάτια σου
ένας επίγειος πλανήτης αστεριών
που έζεψε τον ουρανό
στις ανοιχτές γρίλιες του
Πλησίασα τόσο
που σαν αύρα με τύλιξες
Ήθελα να σου πω
τόσα σαν από κόκκους άμμου
Νανούριζε το κύμα το λευκό γιασεμί
στο απαλό του ασημί
κι έτσι όπως έφεγγε
έμοιαζες όλος ένα ηλιοτρόπιο
Έτρεξα να σ αγκαλιάσω σαν άνεμος
και τα δελφίνια φιλιόταν στα νερά
Πλατσούριζαν οι μικρές πεταλούδες
κι έτσι μπόρεσες να δεις τα χρώματα

Τίποτε πιότερο απ το βλέμμα ψυχής ψιθύρισα
Μικρός που ναι ο χρόνος που αμάραντα ριζώνει!