Αντάμωμα λύτρωσης

Tόσα τα χρώματα
που μήτε στα μάτια μου 
μπόρεσαν να σταθούν
Προχώρησαν στο δέρμα μου 
στα μαλλιά μου 
στα χείλη , στον ουρανίσκο
στα δάχτυλα που έπαιζαν
στο θρόισμα της πεταλούδας
όλα ..σαν ένα χρυσοκόκκινο 
που μόλις βύθιζε τα πόδια του 
στη θάλασσα .
Τούτη τη στιγμή 
ρίγησαν τα φύλλα μου
σείστηκαν οι ρίζες της ψυχής μου 
κι οτι έμενε στο απέραντο 
ήταν εκείνη η λευκή γραμμή 
που άφηνε το σμήνος των πουλιών
να ξεχωρίζει το πέταγμα 
μέχρι το αντάμωμα της λύτρωσης 
Κείνης της σιγής που ερχόταν με κρότο
να τραγουδήσει στον κύκλο 
των διάφανων αστεριών!