Ρόδο

Ότι λάτρεψα 

ήταν ένα ποτήρι
κόκκινο κρασί
στο ανέφελο της αγάπης
το ήπια
σαν δροσερό ρόδο
που έσπερνε
τα φύλλα του
στον άνεμο
απλόχερα στη ζεστασιά
Στη μυρουδιά του
γιόρτασα την άνοιξη
κι έτσι έμαθα
να μιλώ στα αγέραστα χρόνια

δεν υπάρχει ζωή χωρίς νότα
μα ακόμα κι απ την σιωπή της
μαθαίνεις να τραγουδάς!