Μια χούφτα μόνο

Ήταν φορές που νόμιζε
πως γεννήθηκε με τούτη τη μυρουδιά
από καλαμπόκι .
Πως φύτρωσε σε ένα χωράφι κάτω  απ  τον ήλιο
και βύζαινε από τις ακτίνες του .
Τούτη η μυρωδιά είχε περάσει στην καρδιά στην ψυχή του
είχε μπλεχτεί στα μαλλιά σα χτένι που κόμπος το φορά
Την έπινε την ανάσανε ήταν ο ίδιος ένα ζεστό καλαμπόκι
που πάνω του χοροπηδούσαν μικρές μπίλιες
που μια μια φόρτωνε τη μέρα της προχωρώντας
στο στόμα της ζωής .
Α !!! και πάντα του προκαλούσαν γέλιο
τούτες οι μικρές φυσαλίδες που καθώς έσκαγαν
στη φωτιά της μηχανής χοροπηδούσαν
σαν ζεστά τρεχαντήρια που χτύπαγαν
στους κάβους των  λιμανιών .
Με τούτα συντρόφευσε στον έρωτα
έσμιξε στην αγάπη , πορεύθηκε
γεννώντας κυκλάμινα που μεταμορφώνονταν
σε κυπαρίσσια .
Τούτη η πραμάτεια τον συνόδευε στη ζεστασιά και στον χιονιά του .
Σε τούτη ξόδευε τις ώρες του και πληρωνόταν απ τη σοδειά της .
Μα τούτος ο χειμώνας του χε μηνύσει πως τα άσπρα μαλλιά του
δε θα φορέσουν χιόνι κι οι γερασμένες ρίζες που κράταγαν το σώμα του έπρεπε
να ξεκουραστούν .. Φόρεσε τα καλά του και κίνησε για τον ίδιο δρόμο
Μα να που σήμερα η πραμάτεια του θα κρυβόταν στις τσέπες του
δίχως το τετράποδο καμιόνι του που σπίθιζε αλμύρα .
Σήμερα θα συναντούσε κείνα τα μικρά φτερωτά που τιτίβιζαν γύρω απ το κεφάλι του κάθε που η μοναξιά τύλιγε τα πλευρά του .
Κάθισε στο παγκάκι της πλατείας και περίμενε τον ερχομό τους .
Κι εκείνα πως μύρισαν το σακάκι του κι έτρεξαν να τον βρουν .
Μια χούφτα σπόροι του χύθηκαν στα πλακάκια και τα μικρά πλοκάμια
άπλωναν τα χέρια να κερδίσουν τη ζωή .
Μια χούφτα λοιπόν .
Μια χούφτα σπόροι ζέσταιναν  τον ουρανό κι αυτός φορούσε
πάντα το γαλανό του !