Κάποιες ευχές , λίγες παρενέσεις 

να ζωντανέψουν τ ακοίμητα του ουρανού 

κι ολα σπουδάζουν βιασύνη .

Πόσο ανέφελα μαθητευουν τα πουλιά 

κι αν δεις το σπόρο που γεννιέται 

ένα τραγούδι είναι 

Το πιάτο με τις λιχουδιές γιορτή κεντάει 

Ένας μικρός μερμηγκας που απόμεινε 

να κουβαλά το τελευταιο λάφυρο 

να ζεσταθεί ο χειμώνας 

Ακάματα φυτευει η άνοιξη 

κρινάκι μες το χιόνι 

Το κάλαντο που αχάραγα ξυπνά 

να φανερώσει της νιότης τα πουλιά 

ζωγραφική χορτάρι που αγναντεύει τα βουνά 

Το σιωπηλό που ακούγεται σ άνεμο να μιλά 

σου γνέφει απο τα χείλη των ματιών 

ρόδο αμάραντο που αγρυπνά 

Τόσες μικρές ατέλειες πως πλέκουν τόση ομορφιά 

Κι εσυ αδάμαστος καιρός γνώστης, αντάρτης και σοφός 

να τριγυρνάς στην κουπαστή με οδηγό καρδιάς φιλί 

τ άλμπουρα κρίνα των παιδιών 

Τρία κεριά γερά να δένει η φωτιά 

το ένα στου ίσκιου την αυλή το φως να βλέπει η πηγή 

το άλλο στις πλάτες στο μοίρασμα να γέρνουν οι ανάσες

με πανωφόρι ανθρωπιάς να κλείνει ο κύκλος ερημιάς 

κι αυτό το στερνοπούλι μήνυμα να χει τη ζωή 

ρετρό το  τζάμι και κλειδί απο απόσταγμα ψυχή 

να ρέει αγάπη δυνατή !