Φωτογράφιζε η ψυχή μου στιγμές
πόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος 
όταν ακούς τα τρεχαλητά των γέλιων
κοιτώντας τους πελεκάνους 
να ερωτεύονται σε κάθε σκαλί της λίμνης
ανοίγοντας τα φτερά να σκεπάσουν την αγάπη
ακουμπώντας τα χείλη τους 
σε ένα υγρό φιλί της νιότης 
στο σεργιάνι της απεραντοσύνης
τα φύλλα να χουν ρίξει το στρώμα τους
να γευτούν το άρωμα της γης 
τα δέντρα να καμαρώνουν 
τα γυμνά κορμιά τους 
στολισμένα τα χέρια κλαριά τους 
με πολύχρωμες γιρλάντες 
και λαμπιόνια να βλέπουν την ομορφιά τους 
αφήνοντας τα βλέφαρα στις άκρες τους 

βράδυ και η παρέα εδώ 
αγκαλιές πειράγματα χαμόγελα 
που κυλάν κι ακούς γάργαρα νερά 
τα κλικ της ψυχής ασταμάτητα 
ξανά και ξανά να κλείνουν 
τα δευτερόλεπτα σ απέθαντα
κελιά της μνήμης 
κι αυτή να ρουφά το νέκταρ
να γεύεται την αλμύρα των φιλιών
ρίχνοντας το βλέμμα στην άμμο 
των ματιών 
χορεύουν οι ψυχές το βαλς των πεθυμιών 
και μια κιθάρα σιγοντάρει το σκοπό 
της φιλίας το στόχο της ανασαιμιάς 
αξία που δένεται στα ακροδάχτυλα 
πλέκει κύκλους χρυσοκέντητης καδένας 
κείνης που δεν έχει χρόνο 
που ζει όπου και να σαι 
αντικαθρεφτίζεται στα μάτια του άλλου 

μια σκέψη πιλαλώντας χαρούμενα 
με συναντά ..
΄' πόσο όμορφη ειναι η ζωή 
με τόσα λίγα .. πολλά 
με τόσο μικρές ... μεγάλες στιγμές 
στιγμές σαν νότες ''