(Αφιέρωμα στην ακριβή μου 
    την κόρη μου )

Πριγκιπέσα μου 
φεγγάρι μου διαμαντένιο
όνειρό μου αληθινό 
απ τον δικό μου ουρανό
άνοιξε τις φτερούγες σου
και πέτα ομορφιά μου
σεργιάνισε τις θάλασσες 
ζήσε ακρογιαλιά μου

κομμάτι απ τα κομμάτια μου
ψυχή  απ την ψυχή μου
κράτα στις χούφτες τη ζωή
δος της αγάπης το φιλί
κλεψε ανάσες υπομονή
κράτα πνοές επιμονή
τη μέρα κάνε ζωγραφιά
τη νύχτα χελιδονιών φωλιά

Αστέρι μου
της μέρας αγιοκέρι μου
μη φοβηθείς μέσα σε αγέρι
βάστα της σιγαλιάς το χέρι
γίνε δροσιά κι απανεμιά
σε κάθε μπόρα που κυλά
έρχεται πάντα η ξαστεριά
να σου χαρίσει δυο φιλιά

καμάρι μου
λευκό μαργαριτάρι μου
όσο θα ζω δίπλα σου θα ανασαίνω
κι απ την δική σου τη φωνή
νότες θα γράφω στην ζωή
τραγούδια λόγια διαλεχτά
στης μελωδίας την καρδιά
πάντα να έχεις συντροφιά

ζωή μου 
γλυκιά αναπνοή μου
και αν θα φύγω κι αν χαθώ
ρόλους θα αλλάξουμε οι δυο
αστέρι θα γινώ εγώ 
να σε  προσέχω να σε φυλώ
το χάραμα μου θα σαι εσύ
κάθε πρωί μια καλημέρα στη ζωή!