Άκουγα τη φυσαρμόνικα 

να παίζει ένα παράξενο σκοπό

Τόσο που ζέστανε τα κομμάτια μου

τα χέρια σου θέλησα να φιλήσω 

χάιδεψα τη θάλασσα το πέπλο της 

λικνίζονταν αέρας καθώς είμαι 

κι ανάμεσα στις φυλλωσιές 

και στο ρόδι κούμπωσα το φιλί 

Πόσο φως στο σκοτάδι 

κι εκείνο το μπλε .. πόση αγκαλιά!