Περάσαμε τα κύματα 

καθίσαμε 

στην άμμο στρώνοντας 

ένα κύκλο καρδιάς

φουρτούνες οι σκέψεις

το βλέμμα 

στο άγνωστο γαλάζιο

καρφώθηκαν 

οι κόρες των  ματιών

στη σαγήνη του κενού

χόρτασε 

η φωτιά τη μελωδία της σιγής

απλώθηκε 

το πέπλο της έννοιας 

σκεπαστήκαμε

με το σεντόνι του φεγγαριού

ενώσαμε τα χέρια

μπλεγμένα τα δάχτυλα 

στο εμείς ... σαν ένα

σιώπησαν τα χείλη

ακούστηκαν οι ψίθυροι

απ τις ψυχές ...

προχωράμε στο όνειρο στην αλήθεια

στο δρόμο του θέλω 

μ αντίκρισμα το κατακτώ

στο βλέμμα ενός παιδιού 

στο γέλιο μιας φλογέρας 

στο ξύπνημα του γιασεμιού

ζεσταίνοντας τα χείλη

μ ένα γαλάζιο σ αγαπώ 

μια ρίζα από το βυθό

στεριώνει η θάλασσα 

κει που το κύμα σπάει σε άσβηστο βράχο!