Στην φίλη μου Έφη 

Θα θελα να μουν καλλιτέχνης 
Ένας ζωγράφος 
να ζωγραφίσω την ψυχή σου 
Έτσι θα γέμιζε ο τόπος 
καταπράσινα λιβάδια 
θα χε το χώμα φωνή να τραγουδήσει 
για τις ατελείωτες γέννες του 
Τα πολύχρωμα παιδιά του 
θα λίκνιζαν τα φύλλα τους 
φιλώντας στον κόρφο τους 
σπόρους από χρωματιστά πανιά 
πίνοντας τον καθαρό αγέρα 

Ένας γλύπτης 
να είχε η σμίλη του, μάτια της καρδιάς σου
δε θα έλειπε η ομορφιά από καμιά αυλή 
κι ότι θα φόραγε το σώμα 
θα ταν ντυμένο από απαλή υφή  
που ακόμα και από τα σκοτάδια 
μύρο από γιασεμί θα μύριζε η ανατολή 

Ένας μουσικός 
να χόρταιναν οι νότες τους χτύπους 
κι οι μελωδίες να άπλωναν 
τα ασπρόρουχα να φέγγει βάλσαμο 
σαν πιάνει γκρίζο με τους παλμούς 
να γράφει η μουσική χαρά 
κλεμμένη από της ζεστασιάς σου τα νερά 

Ένας ποιητής 
να μη του λείπει ο ουρανός 
στα μάτια σου μόνιμος σύντροφος αγνός 
να χει η θάλασσα ,του βυθού σου το φως 
κλαδιά ο ήλιος τω βλεφάρων σου ο αδερφός 

Μα είμαι μόνο μια καρδιά που μέσα της 
χτυπάς γοργά σαν βύσσινο και γιασεμί 
που της το χάρισε η ζωή σε μια στιγμή
εκεί στο πάντα στο παντού σε ένα φιλί
που αληθινά γνώρισε φιλία τι θα πει 
Να σαι αστέρι μου καλά να ζεις 
σαν τα ψηλά βουνά με ένα φιλί 
σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά 
και σου χαρίζω αγάπη από καρδιά !