Το ταγκό της Νεφέλης

Οι μέρες περνούν ο χρόνος κυλά 
τα πουλιά ίδια κοιτάζουν 
περίεργα και απορημένα 
καρφώνει ο ήχος της σιωπής
Κι εσύ να μετράς στις φλέβες 
σημάδια που ξύπνησαν 
αμίλητα και τραγουδούν 
το ταγκό της Νεφέλης
Ποιο μικρός
κι απ ένα κουκούτσι
πως να σηκώσεις ουρανό 
με τόσα σύμφωνα και φωνήεντα
Αγράμματος έμεινες 
μονάχα με μια φωνή καρδιάς
να καις την πραμάτεια της 
στα μάτια της θάλασσας 

ως πότε η προσμονή !