Κάποτε ψυχή μου

Κάποτε θα μπορώ 
να σε κοιτάξω στα μάτια 
αφήνοντας τη θάλασσα μου 
να κυλήσει στο πέλαο σου
θα μπορώ να σου μιλήσω 
γιατί σ άφησα να φύγεις 

κέντησα την αγάπη μου 
σε ένα κλειστό κελί 
κι αυτό έσπασε τις κλειδωνιές του
κι απλώθηκε σαν κισσός 
να προστατέψει το σώμα 
της ψυχής στο απέραντο 

κάποτε αγάπη μου θα δεις 
πόσο πολύ σ αγάπησα 
που τίποτε από μένα δεν έμεινε 
παρά μονάχα η λευκή σου σκιά 
να συντροφεύει τις νύχτες μου 
στη χειμωνιά της ζωής μου 

μην τρομάξεις ζωή μου 
άφησα το αστέρι μου να σιγοτραγουδά 
τη μελωδία της αγάπης 
κείνο ξέρει πως ειναι να ζω 
μαζί και χώρια σου 
ανάσα και πνιγμός μου 

κάποτε ψυχή μου θα δεις 
πως όλα τα χωρά η αγάπη 
ακόμη και το μακρυά 
αρκεί να βλέπει 
δυο λατρεμένα μάτια 
να περπατούν στον ήλιο 

με βλέφαρα που λάμπουν από χαρά!