Μάνα

 Σε βρίσκω μάνα
Εκει που με τραντάζουν οι μπόρες
να με σκεπάζει ο ήλιος σου 
Στο ανάλαφρο αεράκι 
να κουβεντιάζει ο λυγμός σου 
Στις πεταλούδες που γεννούν την άνοιξη 
να βάφεις με χρώματα τις ρίζες 
Στις φωνές των παιδιών 
κρυμμένες φτερούγες στα στήθια σου 
Στους κόπους σου 

να ζεσταίνουν τα αμάραντα
την ψύχρα του θολού καιρού 
Στις πασχαλιές αγγίζω το άρωμά σου 
γυμνές ρυτίδες που φεγγοβολούν 
Σε βρίσκω μάνα 
σε χίλιους τόπους με μυριους τρόπους 
να ακολουθ'ω την ανάσα της ζωής ,
να μικραίνω να μεγαλώνω 
υστερα πάλι να γεννιέμαι σπόρος της γης 
Κι αλήθεια μάνα 
ποιο λάβδανο σε πότισε κι έγινες 
φωλιά των άστρων και γη των λουλουδιών,
φωνή του αέρα στα στήθια των πουλιών,
κλαρί της θάλασσας να ταξιδεύει ο ουρανός 
ηλιόπετρα της πίστης που χει τα φύλλα ανοιχτά 
κι η πιο γλυκιά αγκαλιά το χτύπο της να τραγουδά!