Αυτά τα άγραφα γραματα λάτρεψα
αυτά που ακούν τη μουσική δίχως ήχο
που κάθε φεγγάρι κουβαλά τα ματια σου
που ενα κλωναρι βασιλικού
γεμίζει μοσχοβολιά απ το άρωμά σου
αυτά που το γελιο σου κουβαλά
ένα μικρό ανεμάκι
που όπου κι αν εισαι μένεις εδώ
τα χερια σου απάνεμα κλωνάρια
στο σφιχταγκάλιασμα της γης με ουρανό
αυτόφωτα αστερια που ασύνορα πετούν
μικρή ακριβοθώρητη πατρίδα η καρδια
που με ένα χτένι
στολίζει τα βρεγμένα σου μαλλιά
κι απλώνει των καστρων τα μικρά πουλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου