Πρωϊνό

Χαράζει

Μουντός καιρός

σαν πως μαγειρεύει το σύννεφο

να πλένει τις αυλές

να πετάξει τη σκόνη του χαμένου χρόνου

στα δάχτυλα , στα πόδια της θάλασσας

Ένα μικρό κουτάβι κλείνει το δρόμο του

κάνοντας νάζια 

στο πέταγμα μιας πεταλούδας

Κοιτώ πίσω από την κατήφεια του

φως και ήλιο μυρίζει
Περπατησιές κόβουν βόλτες
ανάμεσα στο στήθος και στα μάτια
τα φώτα της γαζίας κυκλοφορούν
πάνω μου δείχνοντας τα χρώματα
σαν φαντεζί φόρεμα της μέρας
Απ το μικρό μου αυλόγυρο
τη φωλιά του εντός μου
ξεπηδούν οι χορδές της κιθάρας
κι εκεί που λέω παίξε μου
να ακούσω το τραγούδι σου
απλώνει τα δάχτυλα στις φυλλωσιές
κι ακούγονται γέλια ανθρώπων
τι όμορφη μελωδία .. χορεύουμε;