Δυο σταλες από άγγιγμα

Κι ενώ ο χρόνος έγραφε μηδέν 

εμεις γράφαμε συνθήματα 

με το πολύχρωμο μελάνι 

των λουλουδιών 

Κερδίζαμε ένα ασημί φεγγάρι ,

δυο ούγιες από ήλιο 

κι απάνεμες νότες 

που σαν δελφίνια κολυμπούν 

Δυο στάλες από άγγιγμα

 και μια διαίρεση 

που έδενε 

στις ακρες μιας καρδιάς 

Λιγα ειναι;