Τόσο ιδια τόσο αλλιώς

 

Είχε ένα περίεργο  βλέμμα αυτός ο άνθρωπος .
Έβλεπε ότι έβλεπε εκεινη άκουγε ότι άκουγε 
Ακόμα κι όταν μιλούσε στην σιωπή ,
θαρρείς και το σώμα της φορούσε. 
Έτσι διπλα

ψιθύριζαν οι πευκοβελόνες του δάσους, 
φορούσαν δαχτυλίδια οι κύκλοι του καπνού 
κι ανέμιζαν τριγύρω 

μπαλάντες με κόκκινες κορδέλες . 
Έτσι όμοια ποιος να ξεχώριζε ποιον
Θα μπορούσαν άραγε

 να βρουν την διασταύρωση 
που έβγαζε στους κύκνους;
θα κοίταζαν άραγε το βάζο με τις λιχουδιές
που ανάμεσα στο πικραμύγδαλο και το μέλι ;
θα έβγαζαν τον πιο νόστιμο χυμό του έρωτα.
Θα μπορούσαν να ζήσουν

 μέσα στη θάλασσα και το θάμνο;
Ποιος ξέρει ίσως και να έβλεπαν 

τα χρώματα της αγάπης
στοιχίζοντας 

ένα προς ένα τα ανόμοια κλαριά της .
Χτίζοντας ένα δέντρο!