Μικρές που γίνονται οι ωρες
σαν νυχτώνει
Στιγμές που έρχονται για να μείνουν
να μεγαλώσουν με χέρια μικρά
μάτια γεματα μπαλόνια με φως
νάνοι που φτανουν να δέσουν κρίκους
ζεστασιάς και γαλήνης
Σε βρισκω εκεί
που μόλις γεννιέται ένας σπόρος
από το στόμα μιας άγουρης νιφάδας
Εκει που χαϊδεύει ο αέρας το κοκκινο φιλί
θαμωνας της μικρής μου άνοιξης
λουσμένος στην ηρεμη θαλασσα
γεμάτος σπάνιες ανταρσίες
Εκει που γερνεις στα ματια μου
και ξυπνά το φεγγάρι
στον κήπο των λουλουδιών
με το τραγουδι της τρυφεράδας
στα χείλη των ανθρώπων !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου