Και να που έμαθε

 Και να που έμαθε

ένα λουλούδι να μεθα στο φως

Να ναι που εκείνα τα μύρια δάχτυλα

μαθήτευσαν

διαβάζοντας τον ήχο του νιώθω;

να ναι τα σβησμένα φώτα

που μα θαν να χορεύουν στο σκοτάδι;

να ναι η μυρωδιά της βροχής

που χαιδευει

τα μαλλιά των άχρονων παιδιών ;

κεινο το καθάριο

που φεύγει από τη σάρκα

κι αφήνεται γυμνή ψυχή;

Τόσα και τόσα που ακροβατούν

και σταθερά βαδίζουν

Τόση σιγή τόση κρυστάλλινη φωνή

και τόση τρυφεράδα

όπως απλώνει η ζεστασιά !