Μάνα

Εγινες στάχυ και σε είπαν γη 

Δάκρυ κι εγινες θαλασσα

Αγκάλιασες τους κήπους 

γέννησες πολύχρωμα  λουλούδια, 

ήπιες φωτιά κι εγινε δροσερό το χαδι, 

μίλησες με ομίχλες με καπνούς 

και γέλασε ο ήλιος, 

γρατζούνισες τα γόνατα 

και ανέτειλαν κλαδιά, 

φίλησες όρμους της σιωπής 

κι εγιναν λόγια αγάπης και στοργής, 

χρωμάτισες το αυλο 

και πηρε γευση από κεράσι η πνοή 

Μέτρησες τις οδύνες

 στη χούφτας την πυγμή

κι απλώθηκαν χαμογέλα 

βγαλμένα από πηγή ,

ζέστανες την άγνωστη ανάσα 

κι έγινες η κοιλια 

μέσα σου τη ρίζα να βρει η αυγή,

θήλασες τα αστρα του ουρανού 

φως να βρει το σκοτάδι 

κι η μερα τρυφεράδα της ίριδας αρχή 

Μανα , ποια λέξη να σε βρει

που να μην εχει φως 

γαλάζιος που σαι ωκεανός 

αγάπη το όνομα σου ,

το στομα σου αγερας 

της μουσικής φλογέρα 

στου κόσμου την αυλή!