Ξέρεις ποια ειναι η πιο όμορφη μέρα;
Αυτη η κάθε μέρα που ξεγλιστράς
από τα κιτάπια της συνήθειας
που αποχωρίζεσαι τον εαυτό
και γίνεσαι κύκνος , κιθάρα , σπουργίτι ,
κλαρί που χει στα μέτρα του
το κάμπο με τα χρυσόφτερα καλάμια
να γέρνουν λίμνες αρμαθιές
κι εσυ να ακους να ακους
πως σε χιλιάδες αγκαλιές
υπάρχει μια μεσα του χρόνου τις στολές
που μοιάζει ολου του κόσμου σου
ραντίζει ολο το βιός σου
για να φανούν οι πασχαλιές
κι εσυ σώμα του δίνεις και ψυχή
με δίχως χέρια δίχως γιατί
μονάχα με ένα άγγιγμα
από το βέλος της καρδιάς
που στέλνει μήνυμα
στο απέραντο , στην ομορφιά
πως εισαι εκεί , πως ειναι εκεί
να νιώσει και να αφουγκραστεί
αυτά του ήλιου τα στενά
τα ανέσπερα και τα θολά
να τα μιλά σαν το στόμα σου
που εμπιστεύεται οσα βαστάει η δροσιά
κι από την κάμινο θαρρεί
πως θα βρει έξοδο το φως για να φανεί
κάτω από της πετρας την ποδιά
που ηλιόχαρη αλλάζει του δρόμου την τροχιά
κι ειναι ο πλούτος της ψυχή
αγάπη, ζέστη κι αντοχή !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου