Και τούτη η άνοιξη ,
κουδούνισε τα προικιά της
να ακούσει ο αγέρας
Κι εγώ που μυρίζω τα παιδιά της
σε μια χούφτα άμμου κυλίστηκα
Ισα που να σ 'αγγίξω σαν θάλασσα
ισα που να χορτάσει το βύζαγμα
η περασιά της μέρας
ισα που να μοσχοβολά ο άνθρωπος
τριαντάφυλλο του νόστου
Κι έχει μια γεύση καπνού το στόμα μου
μα πάλι στα χείλη πολύχρωμες φυσαλίδες
ανθούν να σβήσουν την ομίχλη
Πάλι μιλώ για τα ανθισμένα της ψυχής σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου