Κι ετσι ολα θα έπαιζαν πάλι στην ιδια μπάντα
Περιμένεις ,περιμένω ,
σκοντάφτεις, σκονταφτω ,
καταλήγοντας
στο βάθος του τίποτα
και κοίτα
πως με ονόμασες πέτρα
και σένα ροή
ας ειναι
να πετας σε γαλάζιους κήπους
κι ας ξέρεις
πόσο μου μοιάζεις
πόσο σου μοιάζω
καθρέφτες .. σε ακινησία !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου