Μ' ακούς ;

Μυρίζει καμμένο χώμα 

και πονάω , πονάνε οι ρίζες μου 

ουρλιάζουν μέσα μου οι φωνές τους 

κι ειναι αυτοί κι αυτοί εγω 

γυρεύω μια λέξη , μια νότα ένα κάτι 

να πλυνω τα δάκρυα τους

και κυλάνε , κυλάνε στα σωθικά μου 

Με ψάχνει η χελώνα ο λαγός 

και κρύβομαι ..κρύβομαι να πάρει 

Ψάχνω ένα βατόμουρο 

να δώσω μια άλλη γεύση 

που πήγε που πήγε η ανάσα μου 

Πνίγομαι , πνίγομαι μαζί τους 

μονάχα το σπαθί μιας ελιάς κρατάω 

να κόψω τους μαύρους καπνούς 

Κοίτα , κοίτα φωνάζω 

πίσω κρύβεται ο ήλιος 

μ ' ακούς; 

κι οτι ακούω βροχή 

παγωμένη βροχή 

σκουπίδια πετα με οργή 

νηνεμία περασμένων χρόνων 

με απατηλή μορφή 

Όχι όχι μη σβήσεις το φως 

ασε επιτέλους την αλήθεια να βγει

σκάρτα σου πούλησαν όνειρα 

με ανταλλαγή υποταγή 

Όχι μη σταματάς 

κάψε με επάνω στην πληγή 

μήπως ξυπνήσω 

μήπως ξυπνήσουμε 

να δούμε από την αρχή 

Μη φωνάζεις ακούω τη γη 

διψώ , πεινώ , το στόμα σου στυφό 

ανάκατα τα λόγια 

ποιος πρόδωσε τον άνθρωπο μου λες 

κι εγω πονω πόσο πονώ 

τόσα κλαδιά , τόσα παιδιά 

κι η απανθρωπιά μες το σκοτάδι να γελά !