Μη μιλας μην πεις τίποτα

Μην μιλας μην πεις τίποτα 

απλωσε μόνο τα χερια 

να ενωθούν κλαδιά με κλαδιά 

γωνιά με γωνιά 

εκεί που δεν καπνίζουν φουγάρα 

μα λυγά η ρίζα την κορφή της 

κι η ομίχλη γελά .

Το δέντρο κλαίει , η Ειρήνη σκορπά, 

το σπίτι πονά ,το παιδί τρομάζει , 

η μπάλα πετα 

Η ευθύνη στο χώμα κυλά , 

άκαρπα , δίχως κουπιά 

Τόσος κόπος ιδρώτα 

ποια θαλασσα να φτάσει 

γεμάτο σκόνη τα μάτια 

που να τρέξει η χαρά, 

Θόλωσε το φεγγάρι βουτά στα νερά

Κομμένα στηρίγματα γυρίζουν το δρόμο 

να σώσουν την αρχή στα γόνατα

Μην μιλας μην πεις τίποτα . 

Πόση λύπη χωρά 

ένας μικρός γαλάζιος ουρανός; 

κι ο τζίτζικας που είναι ο τζίτζικας;

αχνά που τραγουδά !